elavatoor

۲۳ مطلب در تیر ۱۴۰۰ ثبت شده است

  • ۰
  • ۰

کرپی ( کلیپس ) آسانسور

برای بستن سیم بکسل به سربکسل از بستی U شکل استفاده می گردد که به آن کرپی یا کلیپس گویند. استفاده از حداقل سه بست برای هر حلقه الزامی بوده و بازدید دوره ای از بست ها نیز مورد نیاز می باشد. این نوع اتصال تا ۸۰% نیروی کششی سیم بکسل را حفظ می نماید.

دو سر انتهایی سیم بکسل توسط اتصالات آن به کابین و وزنه متصل شده و به طور اتوماتیک، تنظیم کشش سیم بکسل نیز توسط آن انجام می پذیرد حداقل سه کرپی باید در اتصالات موجود باشد فاصله کرپی ها حداقل سه برابر قطر سیم بکسل در نظر گرفته شود. مهره ها باید در سمتی باشند که بار به آن وارد می گردد. سیم بکسل ها به بالای کابین متصل می شوند و پس از عبور سیستم تعلیق و پولی ها به وزنه های تعادل متصل می شوند.

بستن کرپی بر روی سیم بکسل استانداردهایی دارد که باید رعایت شود تا از بروز حوادث ناگوار جلوگیری شود:

1 ) قطر سیم بکسل باید با شماره کرپی (بست بکسل) یکی باشد شماره کرپی همان قطر کرپی است.

2 ) تمامی کرپی ها باید در یک جهت بسته شوند.

3 ) کرپی ها باید طوری قرار گیرند که U کرپی طرف سر کوتاه تر سیم بکسل باشد.

4 ) تعداد کرپی ها بستگی به قطر سیم بکسل دارد به طور مثال تا قطر 15 میلی متر 3 عدد کرپی و از 15 میلی متر به بالا به ازای هر 5 میلی متر یک کرپی اضافه شود.

5 ) فاصله کرپی ها باید مساوی و فاصله بین دو کرپی باید به اندازه 6 برابر قطر سیم بکسل باشد.

6 ) مهره کرپی باید در زمان سفت کردن به اندازه 1/3 قطر اولیه سیم بکسل محکم و سفت گردد.

7 ) اولین کرپی باید با فاصله 8 برابر قطر سیم بکسل بسته شود.

 

 

بست سیم بکسل یا کرپی از سه بخش تشکیل شده است:

1- قسمت یو شکل که دارای رزوه میباشد.

2- قسمت دیگر که شکل زین اسب میباشد.

3- مهره ها.

به بست سیم بکسل کلمپ هم گفته میشود و معمولا برای بستن دو لایه سیم بکسل کاربرد دارد. بست سیم بکسل به صورت چدنی، فولادی و استینلس استیل موجود میباشد.

 

  • fatemeh rahmdell
  • ۰
  • ۰

طبق اسناد و مدارک کشف شده، اولین آسانسور جهان در ۲۳۶ سال پیش از میلاد مسیح، توسط ریاضیدان و مخترع یونانی یعنی ارشمیدس و با استفاده از نیروی انسانی، طناب و قرقره‌ی بالابر ساخته شد. آسانسور هزاران سال است که مورد استفاده‌ی بشر بوده است.

البته آسانسورهای عهد باستان، عمدتاً دستگاه‌هایی ابتدایی بودند که با نیروی انسان یا حیوانات، پارسنگ (وزنه‌ی متعادل کننده)، طناب و قرقره‌ی بالابر کار می‌کردند. در اواسط صده‌ی ۱۸۰۰، فناوری تا جایی توسعه یافته بود که بشر توانست با استفاده از قدرت آب و بخار دست به ساخت آسانسور بزند؛ اما با وجود پوسیده شدن طناب این آسانسورها طی زمان، استفاده از این بالابرها زیاد هم امن نبود. این روند با اختراع یک ترمز امنیتی توسط الیشا اوتیس در سال ۱۸۵۲ تغییر یافت. این ترمز امنیتی از سقوط کابین آسانسور در صورت پاره شدن طناب آن، جلوگیری می‌کرد. در سال ۱۸۵۷، اولین آسانسور او که دارای ترمز امنیتی بود، به بازار عرضه شد. این پیشرفت انقلابی موجب توسعه‌ی آسمانخراش‌ها در سراسر دنیا شد.

سریع‌ترین آسانسورهای دنیا

برج جین مائو (Jin Mao Tower)

برج جین مائو پنجمین آسانسور سریع دنیا را در اختیار دارد. این آسانسور می‌تواند ارتفاع ۵۴۵ متری را در عرض یک دقیقه و از زمین تا بام برج جین مائو را در عرض ۴۶ ثانیه طی کند. برج جین مائو با ۴۲۰٫۵ متر ارتفاع، نهمین ساختمان بلند چین و هجدهمین ساختمان بلند دنیا محسوب می‌شود. این برج در سال ۲۰۰۸، بلندترین ساختمان چین بود ولی اکنون به رتبه نهم تنزل پیدا کرده است. ساخت و ساز این برج در سال ۱۹۹۹ به اتمام رسید که متشکل از یک فودکورت (صحن غذا)، هتل بزرگ حیات شانگهای، فروشگاه، مراکز تفریحی و دفاتر اداری است.

مرکز جان هنکاک (John Hancock Center)

مرکز جان هنکاک چهارمین آسانسور سریع دنیا را دارد و قادر به طی مسافتی ۵۴۸ متری در عرض یک دقیقه است. همچنین این آسانسور از زمین تا بام مرکز جان هنکاک را در مدت زمان ۳۸ ثانیه طی می‌کند. مرکز جان هنکاک با ۳۴۴ متر ارتفاع، هشتمین ساختمان بلند آمریکا و پنجاهمین ساختمان بلند جهان است. این ساختمان در سال ۱۹۶۹ ساخته شده و دارای دفاتر اداری، رستوران، بلندترین استخر سرپوشیده‌ی آمریکا و آپارتمان است.

برج شماره ۳ تجارت جهانی چین (China World Trade Center Tower III)

برج شماره ۳ تجارت جهانی چین، سومین آسانسور سریع دنیا را در اختیار دارد که قادر است ارتفاع ۶۰۰ متری را در عرض یک دقیقه و فاصله‌ی از زمین تا بام این ساختمان را در عرض ۳۳ ثانیه طی کند. این برج با ۳۳۰ متر ارتفاع، بیست و سومین ساختمان بلند چین و شصت و سومین ساختمان بلند دنیا محسوب می‌شود. ساختمان مذکور متشکل از فروشگاه‌های خرده‌فروشی، دفاتر اداری، پارکینگ خودرو، رستوران، یک سالن رقص و هتلChina World Summit Wing Hotel است.

مرکز مالی جهانی شانگهای (Shanghai World Financial Center)

مرکز مالی جهانی شانگهای به‌ همراه برج شماره ۳ تجارت جهانی چین، سومین آسانسور سریع دنیا را دارند. این آسانسور می‌تواند ارتفاع ۶۰۰ متری در در عرض یک دقیقه و مسافت زمین تا بام ساختمان مرکز مالی جهانی شانگهای را در عرض ۴۹ ثانیه طی کند. این برج، با ۴۹۰ متر ارتفاع، سومین ساختمان بلند چین و نهمین ساختمان بلند دنیا محسوب می‌شود. البته برج مذکور تا سال ۲۰۱۴ بلندترین ساختمان چین بود که بعدها توسط برج‌های بلندتر جایگزین شد. ساخت و ساز این ساختمان در سال ۲۰۰۸ به اتمام رسید که متشکل از یک مرکز خرید در طبقه همکف، دفاتر اداری و دومین هتل مرتفع دنیا یعنی Park Hyatt Shanghai است.

ساختمان ۶۰ سان شاین (Sunshine 60 building)

ساختمان ۶۰ سان‌شاین نیز مانند دو برج معرفی شده‌ی دیگر، به‌طور مشترک سومین آسانسور سریع دنیا را در اختیار دارند. این آسانسور می‌تواند ارتفاع ۶۰۰ متری را در عرض یک دقیقه و مسافت از زمین تا بام ساختمان ۶۰ سان‌شاین را در عرض ۲۴ ثانیه طی کند. این برج با ۲۳۹ متر ارتفاع، هم‌اکنون دهمین ساختمان بلند ژاپن است که تا سال ۱۹۸۵ بلندترین ساختمان آسیا و تا سال ۱۹۹۱، بلندترین ساختمان کشور محسوب می‌شده است. ساخت و ساز این برج در سال ۱۹۷۸ به پایان رسید و دارای مراکز خدماتی، دفاتر اداری و رستوران است.

برج خلیفه (Burj Khalifa)

آسانسور برج خلیفه نیز در رده‌ی سوم سریع‌ترین آسانسورهای دنیا قرار دارد. این آسانسور می‌تواند ارتفاع ۶۰۰ متری را در عرض یک دقیقه و فاصله‌ی زمین تا بام برج خلیفه را در عرض ۱ دقیقه و ۲۴ ثانیه طی کند. برج خلیفه‌ی دبی با ۸۲۸ متر ارتفاع، در حال حاضر بلندترین ساختمان دنیا محسوب می‌شود. ساخت و ساز این برج، در شب سال نوی ۲۰۰۹ به اتمام رسید. برج خلیفه توسط پارک خودش یعنی «پارک خلیفه» احاطه شده است. سکوی دیده‌بانی بیرونی این برج، دومین ساختمان بلند دنیا است. برج خلیفه متشکل از دفاتر اداری، آپارتمان‌های مسکونی، استخر، لابی آسمانی و هتل Armani است. (نکته: یک سری سالن‌های انتظار در برج‌های بسیار بلند وجود دارند که به‌منظور سهولت در رفت و آمد مردم ساخته شده‌اند. همانطور که می‌دانید، برای رسیدن به طبقات بالای یک برج، ممکن است زمان زیادی تلف شود؛ چرا که در میانه‌ی راه، برخی از افراد از آسانسور خارج و برخی دیگر وارد آن می‌شوند. آسانسورهای جداگانه‌ای در برخی از برج‌ها وجود دارند که فقط در سالن‌های انتظار مذکور توقف می‌کنند. مردم می‌توانند برای راحتی کار، وارد این آسانسورهای ویژه شده و سریعاً به یکی از سالن‌های انتظار برسند و سپس از آنجا وارد یکی از آسانسورهای معمولی برای رفتن به طبقه مورد نظر شوند. به این سالن‌های انتظار، «لابی آسمانی» گفته می‌شود).

برج یادبود یوکوهاما (Yokohama Landmark Tower)

برج یادبود یوکوهوما دومین آسانسور سریع دنیا را دارد که قادر است ارتفاع ۷۴۹ متری را در عرض یک دقیقه و فاصله‌ی زمین تا بام برج مذکور را در عرض ۲۴ ثانیه طی کند. این برج با ۲۹۶ متر ارتفاع، دومین ساختمان بلند ژاپن است که تا سال ۲۰۱۴، عنوان بلندترین ساختمان این کشور را در اختیار داشت. ساخت و ساز این برج در سال ۱۹۹۳ به اتمام رسید. برج یوکوهاما دارای مراکز خدماتی گوناگون، رستوران و یک هتل است.

تایپه ۱۰۱ (Taipei 101)

سریع‌ترین آسانسور دنیا در برج تایپه ۱۰۱ قرار دارد. این آسانسور قادر است ارتفاع ۱۰۰۹ متری را در عرض یک دقیقه و فاصله‌ی زمین تا بام برج تایپه ۱۰۱ را در عرض تنها ۳۰ ثانیه طی کند. این برج با ۵۰۹ متر ارتفاع، بلندترین ساختمان تایوان است که تا سال ۲۰۱۰، بلندترین ساختمان جهان به‌شمار می‌رفت. برج تایپه ۱۰۱، در حال حاضر هشتمین ساختمان بلند دنیاست. ساخت و ساز این برج در سال ۲۰۰۴ به اتمام رسید و دارای یک مرکز خرید به‌هم‌پیوسته، لابی آسمانی، دفاتر اداری و یک رستوران با نمای دید شهر است.

آسانسورهای آینده

ایده‌های بسیاری برای بهبود و طراحی نوآورانه‌ی آسانسورهای آینده وجود دارد. یک شرکت آسانسور سازی آلمانی به نام Thyssenkrupp، در حال کار بر روی آسانسورهای چندگانه درون یک چاه آسانسور است. چگونگی کار کردن این سیستم، به نحوه‌ی طراحی ساختمان و آسانسور مورد نظر بستگی دارد اما به‌لحاظ تئوری، گفته می‌شود که سیستم آسانسور مذکور به ذخیره انرژی کمک می‌کند، رفت و آمد را سریع‌تر کرده و با وجود فقط یک چاه آسانسور، فضای بیشتری در اختیار ساختمان قرار می‌دهد. عملی شدن این ایده بسیار قریب‌القوع است اما شرکت Thyssenkrupp در حال کار بر روی یک اختراع بلند پروازانه‌ی دیگر نیز هست که طی آن، آسانسورها با استفاده از «شناوریِ مغناطیسی» به حرکت در خواهند آمد. به‌طور ساده‌تر، کابین آسانسور با استفاده از یک سیستم مغناطیسی در چاه آسانسور شناور خواهد ماند. این‌گونه فناوری‌ها موجب احداث ساختمان‌ها در اشکال و اندازه‌های مختلف می‌شود و دیگر نیازی به ساخت آسمانخراش نخواهد بود.

 

  • fatemeh rahmdell
  • ۰
  • ۰

نیرو محرکه

نیروی محرکه موتور آسانسورها سابقاً از موتورهای جریان مستقیم و توسط برق برق جریان مستقیم بود که برای این‌گونه موتورها از راه اندازهای گوناگونی همانند وارد - لئونارد استفاده می‌شد. با از دور خارج شدن موتورهای جریان مستقیم (DC) و معرفی موتورهای القایی سه فاز سال‌هاست که از موتورهای الکتریکی سه فاز القایی یا آسنکرون و اخیراً از موتورهای مغناطیس دائم (PM) یا سنکرون استفاده می‌شود. در این موتورها از مکانیسم لنت ترمز استفاده می‌شود که با استفاده از نیروی اصطکاک مانع از حرکت ناخواسته موتور در حالت توقف می‌شود.

موتورهای القایی مورد استفاده در آسانسور به همراه گیربکس (جعبه دنده) و چرخ طیار به کار می‌روند. این موتورها در ابتدا دارای یک استاتور و تک سرعته بودند. این سیستم دارای اشکالاتی از جمله تکان شدید در هنگام کار بود. به خاطر همین تکان شدید بود که سرعت نهایی کابین در این موتورها کم بود. پس از مدتی موتورهای دوسرعته به بازار عرضه شدند. این موتورها دارای دو استاتور جدا گانه هستند که برای دو سرعت تند و کند به کار می‌روند. تعداد قطب استاتور دور کند معمولاً چهار برابر دور تند است که باعث می‌شود سرعت دور کند موتور یک چهارم دور تند باشد. در این نوع موتورها استارت کار موتور با دور تند است. دو عامل یعنی نیروی عکس‌العمل دنده‌ها در گیربکس و وجود چرخ طیار یا فلای ویل متصل به محور روتور موتور که دارای لختی دورانی است، مانع از تشدید تکان‌ها می‌شوند. برای توقف موتور با استفاده از یک مدار الکتریکی استاتور دور کند وارد مدار شده و دور تند از مدار خارج می‌شود. تغییر جهت حرکت نیز با جابه جایی دو فاز امکان‌پذیر است.

با معرفی سیستم‌های کنترل دور موتور القایی که متشکل از یک مبدل (یکسو ساز) و یک اینورتر هستند، استفاده از آن‌ها در صنعت آسانسور به سرعت پیشرفت کرد. مزیت‌های این درایورها عبارتند از: نرمی حرکت و توقف، بهبود ضریب توان و کاهش بار رآکتیو شبکه برق، امکان استفاده از موتورهای تک استاتوره و حذف چرخ طیار یا فلایویل و در نتیجه کاهش برق مصرفی. این داریورها که انواع مخصوص استفاده در تابلو فرمان آسانسور آن نیز عرضه شده‌است، با تغییر فرکانس، نمودار حرکتی منظمی از شروع تا انتها و ایستادن آسانسور ایجاد می‌کند. در انواع پیشرفته تر این درایورها معمولاً امکان اتصال به یک تاکومتر یا انکودر نیز وجود دارد. این انکودر با اتصال به محور موتور امکان کنترل حلقه بسته را برای درایور فراهم می‌کند. وجود فیدبک برای یک سیستم کنترل بسیار حایز اهمیت است و باعث نرمی حرکت فوق‌العاده در آسانسور می‌شود.

در هنگام توقف آسانسور به علت بالا بودن اندازه حرکت (تکانه) کابین گاهی اوقات موتور به صورت ژنراتوری کار می‌کند و نیاز است که انرژی تولید شده توسط موتور در جایی تخلیه شود. در آسانسورهای دوسرعته و در سیستم‌های قدیمی این انرژی به شبکه برق برگشت داده می‌شد اما در درایورها به علت وجود یکسوساز، این انرژی قابل برگشت نیست و باعث ازدیاد شدید ولتاژ بر روی بانک خازنی موجود در درایور شده و امکان آسیب زدن به آن وجود دارد. به همین منظور از یک مقاومت با توان بالا جهت تخلیه این انرژی استفاده می‌شود که به آن اصطلاحاً مقاومت ترمز گفته می‌شود.

اما با همه این‌ها موتورهای القایی با گیربکس معایبی نیز دارند. از جمله آن‌ها پایین بودن بازده الکتریکی موتور (در حدود هشتاد درصد) و پایین بودن بازده مکانیکی گیربکس (در حدود ۴۵ درصد) که موجب افزایش هزینه‌ها و استهلاک سیستم می‌شود. به همین خاطر موتورهای سنکرون با مغناطیس دائم کم‌کم در صنعت آسانسور پدیدار شدند که بازده نهایی آن‌ها گاهی به ۹۵ درصد هم می‌رسد. گشتاور بسیار بالاتر محور موتور باعث می‌شود که نیازی به استفاده از گیربکس در این موتورها نباشد. این موتورها دارای سیستم راه‌اندازی پیچیده‌ای هستند و لزوماً باید با استفاده از درایور و تاکومتر مورد استفاده قرار بگیرند.

 

  • fatemeh rahmdell
  • ۰
  • ۰

شرایط لازم برای نصب آسانسور در ساختمانهای قدیمی:

  • حداقل فضای مورد نیاز بزای نصب آسانسور 100 در 160 و یا 145 در 145 میباشد و در اندازه های پایین تر از 120 در 120 قابل اجرا نمیباشد.
  • اخذ مجوز های نصب از شهرداری جهت اخذ پایان کار .(ساختمانهایی که دارای پایانکار هستند نیازی به اخذ مجوز ندارند
  • تهیه برق سه فاز توسط کارفرما در صورت نیاز.
  • انجام کلیه کارهای بنایی و ساختمانی با کارفرما می باشد.

در ساختمانهایی که شرایط فوق وجود داشته باشد میتوان آسانسور نصب کرد در غیر این صورت قادر به نصب نخواهید بود.

نصب آسانسور در یک ساختمان قدیمی سه یا چهار طبقه و فاقد آسانسور کیفیت زندگی ساکنان را متحول میکند. برای افراد سالخورده و دچار محدودیت حرکتی رفاه و آسایش و برای جوانان جلوگیری از فرسایش مفاصل را به ارمغان می آورد و با افزایش بهای ساختمان چند برابر هزینه ی پرداخت شده از سوی مالکان را در هنگام فروش به آنها باز میگرداند.

1) آیا امکان نصب آسانسور در تمامی ساختمان های قدیمی وجود دارد ؟

پاسخ : جهت نصب آسانسور در هر ساختمانی ، اعم از مسکونی ، اداری ، تجاری ، انبار و غیره نیاز به بازدید ساختمان از سوی کارشناسان شرکت نصاب وجود دارد و بایستی مواردی از قبیل مقاومت سازه ساختمان و امکان تقویت آن ، وجود محل مناسب برای نصب و سایر موارد فنی کنترل گردد. با توجه به پیشرفت تکنولوژی و وجود سیستم های بالابر جدید در حال حاضر امکان نصب آسانسور در اکثر بناهای قدیمی وجود دارد و فقط بایستی نوع و روش مناسب توسط شرکت های دارای مجوز ، عضو سندیکا و دارای تجربه ی لازم در خصوص نصب آسانسور در ساختمان های قدیمی مشخص شود.

 2)نصب آسانسور در ساختمانهای قدیمی در چه مکانهایی امکان پذیر است ؟

پاسخ : متاسفانه در اقلب ساختمان های قدیمی محلی برای نصب آسانسور در آینده تعبیه نشده است و چالش اصلی برای نصب آسانسور در چنین ساختمان هایی امکان سنجی و یافتن محل مناسب برای نصب آسانسور می باشد. چنانچه در بین راه پله ها فضای نور گیر با متراژ وجود داشته باشد بهترین شرایط برای نصب آسانسور فراهم است.

در صورت وجود امکان نصب آسانسور در فضای میانی راه پله ها ورودی درب آسانسور به راه پله و در مجاورت درب ورودی واحد ها خواهد بود و نیاز به تخریب نیز به حداقل میرسد. اما چنانچه چنین فضایی وجود نداشته باشد میتوان موارد زیر را در نظر گرفت :

الف : نصب آسانسور در نور گیر
ب : نصب آسانسور در حیاط
ج : تخریب بخشی از ساختمان و ایجاد فضای مناسب

3)آیا برای نصب آسانسور حتماً به حفر چاله ی آسانسور و برق سه فاز نیاز است ؟

پاسخ : در صورت نصب آسانسور هیدرولیک خانگی نیاز به حفر چاله ی آسانسور وجود ندارد و این آسانسور ها نیاز به برق سه فاز هم نداشته و با برق تک فاز 220 ولت کار میکنند. استفاده از آسانسور های هوم لیفت در سالهای اخیر امکان نصب آسانسور در بسیاری از ساختمان هایی که پیش از این قادر به نصب آسانسور نبوده اند را فراهم کرده است. این آسانسور ها نیاز به ساخت موتور خانه در پشت بام هم نداشته و بسیار کم صدا می باشند.

 

  • fatemeh rahmdell
  • ۰
  • ۰

 

معایب آسانسورهای هیدرولیک:

 

آسانسورهای هیدرولیک دارای یک سری معایب نیز می باشند که باعث می شود اجرای آن برای برای بسیاری از جاها مناسب نباشد که تعدادی از آنها بشرح زیر است:

  • کم بودن طول مسیر حرکت آسانسور: زیرا همانطور که بیان شد با توجه به ساختار آسانسور هیدرولیک مسیر حرکت عمودی کابین باید کوتاه باشد.
  • محدودیت سرعت حرکت کابین آسانسور هیدرولیک
  • استفاده زیاد از روغن و آلودگی های نشت روغن در کف چاه که باعث ضررهایی از لحاظ محیط زیست و آلودگی هوا می شود
  • محدودیت تعداد استارت که حداکثر 90 استارت می باشد در حالیکه این تعداد در آسانسورهای کششی 180 می باشد
  • مصرف بالای انرژی ( حدود سه برابر اسانسور کششی)

 

مزایا و فواید آسانسورهای هیدرولیک:

 

قطعا آسانسور هیدرولیک دارای مزایای زیادی است که باعث افزایش روزافزون نصب آنها با وجود هزینه بالاتر آن می شود:

  • فضای کمتری را اشغال می کند زیرا آسانسور هیدرولیک قاب وزنه ندارد و بهمین دلیل می توان کابین بزرگتری داشت
  • مناسب برای انتقال وزن های بسیار بالا تا چندین هزار کیلوگرم و مناسب برای ظرفیت های بالا
  • وجود موتورخانه در پائین
  • توانایی بالا بردن بارهای سنگین
  • عدم نیاز به سقف چاه آسانسور
  • دارای امنیت بالاتر در حرکت کابین
  • نرم تر بودن حرکت کابین آسانسور
  • دقت در توقف همسطح طبقات
  • مصرف برق پایین تر زیرا در هنگام پایین آمدن کابین آسانسور از نیروی جاذبه و تخلیه روغن برای پایین آمدن آسانسور استفاده می شود بنابراین مصرف انرژی در این حالت نزدیک به صفر شده و مصرف کلی برق نیز پایین می آید.
  • به دلیل حذف قاب وزنه تعادل می توان از شیشه در سه وجه کابین آسانسور استفاده کرد.
  • قطع برق ساختمان، آسانسور را از حرکت باز نمی دارد
  • مناسب برای ساختمانهای کم ارتفاع، و نصب سریع این آسانسور
  • قیمت مناسب تر آسانسور هیدرولیک نسبت به انواع دیگر
  • سرویس و نگهداری ساده تر به نسبت دیگر انواع آسانسورها
  • حساسیت کمتر در برابر سوانح و اتصالات برقی
  • دارای هزینه تجهیزات و هزینه سرویس و تعمیرات پائین تر از آسانسور های کششی (%15 الی%25 کمتر)
  • در صورت خرابی و محبوس شدن مسافران نیاز به افراد متخصص برای خروج مسافران ندارد
  • برای ساختمانهای قدیمی بیار مناسب است

 

مزایای آسانسور کششی

 

  • سرعت بیشتر نسبت به سیستم هیدرولیکی
  • سادگی سیستم فرمان آسانسورهای کششی
  • نصب راحت آسانسور کششی
  • مصرف انرژی کمتر نسبت به سیستم هیدرولیکی

 

معایب آسانسورهای کششی:

 

  • هزینه نصب بیشتر از سیستم هیدرولیکی
  • اتلاف فضا در طراحی چاهک
  • در مواقع اضطراری امکان تخلیه سریع نمیباشد و باید توسط کارشناسان صورت بگیرد.

 

 

  • fatemeh rahmdell
  • ۰
  • ۰

مدار آسانسور

آسانسور شامل اجزای مختلف مکانیکی و الکتریکی است که عملکرد صحیح تک تک این اجزا کارکرد مناسب و بی نقص آسانسور را در پی خواهد داشت. در بخش مربوط به اجزای الکتریکی مدارهایی با وظایف و سطح ولتاژهای مختلف وجود دارند. مدارهای الکتریکی آسانسور به لحاظ سطح ولتاژ به سه بخش اصلی طبقه بندی می‌شوند :

مدار قدرت

مدار ایمنی

مدار کنترل

بخش اول : مدار قدرت

مدار قدرت به عنوان بخش مهمی از مدارهای الکتریکی آسانسور شامل چند سطح ولتاژ متناوب (AC) و مستقیم (DC) است.

سطح ولتاژ 380VAC ( متناوب ) : 

به منظور تغذیه تجهیزاتی نظیر درایو ( اینورتر ) در تابلو فرمان های 3VF ، تغذیه الکتروموتورهای دالاندر ( دوسرعته ) و در برخی موارد خاص تغذیه درب هایی که سطح ولتاژ برد کنترل و موتور آنها 380VAC باشد.

سطح ولتاژ 220VAC ( متناوب ) :

برای تغذیه ترانس کاهنده ولتاژ، تغذیه مدار یک‌سو ساز ولتاژ بوبین ترمز، برق ثابت کابین، تهویه کابین، فن خنک کننده موتور و همچنین برای تغذیه برد کنترل دربهای اتوماتیک.

سطح ولتاژ 220VDC ( مستقیم ) :

بوبین ترمز الکتریکی در آسانسور غالبا با این سطح ولتاژ کار می‌کند.

بخش دوم: مدار ایمنی

حساس‌ترین و مهمترین بخش از مدارهای الکتریکی آسانسور مدار ایمنی است. مدار سری ایمنی شامل اجزایی نظیر قفل درب کابین، قفل درب طبقه، حدهای بالا و پایین چاهک و . می‌باشد که وظیفه حفظ ایمنی و سلامت کاربران آسانسور را برعهده دارد لذا برای عملکرد هر چه بهتر آن سطح ولتاژ 110VAC را برای آن در نظر گرفته‌اند. این سطح ولتاژ که از نوع متناوب است به دو دلیل انتخاب شده است :

کاهش خطر برق گرفتگی برای سرویس کاران

کاهش تاثیر افت ولتاژ در مسیر کابل

بخش سوم : مدار کنترل

مدار کنترل همانطور که از نام آن مشخص است سطوح ولتاژ مناسب برای تجهیزات کنترلی نظیر برد CPU، رله های فرمان، نمایشگرهای طبقات، شاسی های احضار کابین، سیستم صوتی اعلام طبقات و .. را فراهم می‌کند. این ولتاژهای کنترلی توسط ادوات داخلی تابلو فرمان نظیر ترانس های کاهنده ولتاژ و منابع تغذیه سوئیچینگ ساخته می‌شوند.

  • fatemeh rahmdell
  • ۰
  • ۰

لقمه ریل چیست/

قطعات ریز و درشت بسیاری در سیستم آسانسور وجود دارد. کیفیت و همچنین دقت نصب برخی از این قطعات بر روی کیفیک کار و طول عمر آسانسور بسیار تاثیرگذار است. یکی از این قطعات لقمه ‌ی ریل آسانسور است. لقمه‌ی ریل آسانسور هرچند بسیار کوچک است اما از درجه اهمیت بالایی در سیستم آسانسور برخوردار است. از دیگر نام‌های لقمه ‌ی ریل آسانسور، بست ریل آسانسور است که در میان نصابان آسانسور رایج‌تر است. وظیفه‌ی لقمه‌ ی ریل آسانسور، اتصال ریل به براکت آسانسور است. لقمه ی ریل آسانسور در انواع و کیفیت‌های مختلفی تولید و ساخته می‌شود

کاربرد لقمه ی ریل آسانسور چیست؟

بطور کلی از بست برای ثابت و محکم نگه‌داشتن سایر قطعات آسانسور استفاده می‌شود. به ویژه قطعاتی که بصورت آویزان یا معلق قرار داشته باشند. لقمه‌ ی ریل آسانسور نیز برای ثابت و محکم نگه‌داشتن ریل آسانسور بر روی براکت آسانسور مورد استفاده قرار می‌گیرد. در مراحل نصب ریل آسانسور برای ثابت ماندن آن بر روی براکت و همچنین حفظ محکمی آن در همه شرایط از این قطعه استفاده می‌شود. در انتخاب و نصب بست ریل آسانسور نکاتی وجود دارد که ادامه مروری بر روی آن‌ها خواهیم داشت.

انواع لقمه ی ریل آسانسور

لقمه ی ریل آسانسور در انواع مختلفی تولید می‌شود. از نظر نوع ساخت، لقمه‌ی ریل آسانسور به ۲ نوع زیر تقسیم‌بندی می‌شود:

بست پرسی

بست قالبی

همچنین از نظر نوع جنس لقمه‌ ی ریل آسانسور، آنرا به دو نوع لقمه‌ی چدنی و فولادی طبقه‌بندی می‌کنند

نصب لقمه ی ریل آسانسور

همانطور که اشاره شد از لقمه برای نصب ریل آسانسور به براکت استفاده می‌شود. بنابراین برای نصب لقمه‌ ی ریل آسانسور باید ابتدا براکت را نصب کرد. مراحل نصب براکت آسانسور را پیش از این در مقاله‌ی براکت ریل آسانسور و کاربرد آن توضیح داده‌ایم. پس از نصب براکت، لقمه ‌ی ریل آسانسور را بر روی سوراخ پیچ براکت قرار داده و پیچ را وارد می‌کنید. سپس به ترتیب موارد زیر را با بر روی پیچ قرار می‌دهید:

یک لاتون جهت تنظیم فواصل

یک واشر تخت

یک واشر فنری

و در انتها مهره را وارد کرده و محکم می‌کنید. باید دقت شود که لقمه بصورت صاف، تخت و به دور از هرگونه کجی و ناراستی بر روی براکت سوار شود. در صورت هرگونه فاصله یا ناترازی در نصب، اگر ایراد از ساختار و ساختمان لقمه است، باید حتما لقمه‌ی ریل آسانسور تعویض شده و با بست سالم‌ جایگزین شود. دقت شود که کیفیت و دقت در نصب لقمه ی ریل آسانسور تاثیر بالایی بر کیفیت حرکت کابین آسانسور و حتی افزایش ایمنی آسانسور دارد.

 

  • fatemeh rahmdell
  • ۰
  • ۰

گاورنر

وظیفه گاورنر در آسانسور چیست؟

گاورنر یکی از ابزارهای مهم در حفظ امنیت آسانسور می باشد. در واقع گاورنر آسانسور نوعی ترمز مکانیکی الکتریکی است که برای توقف کابین آسانسور در مواقع سقوط و یا مواقعی که بدلیل بروز مشکل ، کابین آسانسور با سرعت بیش از حد تعیین شده به سمت پایین حرکت کند جلوی سقوط کابین را گرفته و جان مسافرین را نجات دهد...

نحوه عملکرد گاورنر آسانسور بدین صورت است که گاورنرها به سرعت حساس می باشد لذا در صورت مشاهده سرعت بیش از حد کابین با قفل مکانیکی خود در چند مرحله باعث توقف مکانیکی کابین شده و پس از این کار با فرمان دادن میکروسوئیچ ها باعث قطع فرمان موتور آسانسور می شوند تا حرکت از سوی موتور نیز قطع شده و کابین بایستد.

به عبارت دیگر وقتی که گاورنر آسانسور عمل می کند باعث فعال شدن پاراشوت یا ترمز اضطراری کابین آسانسور می شود و باعث توقف کابین می گردد.

محل نصب گاورنر آسانسور:

معمولا گاورنر در موتورخانه آسانسور و روی دال بتونی ( بتون سقف چاه آسانسور) در نزدیکی محل شاسی موتور آسانسور نصب می گردد و قطعا این امر را تا کنون مشاهده نموده اید البته اینکه چه مقدار فضا برای نصب و مستحکم سازی لازم دارد

در حالت کلی گاورنر در مجموعه ترمز ایمنی آسانسور بدین صورت نصب می شود که گاورنر بر روی سقف چاه و محل مورد نظر مستقر شده و سیم بکسل گاورنر روی فلکه انداخته می شود و این سیم بکسلها با عبور از دو سوراخ مخصوص در بتون سقف به سمت پائین فرستاده می شوند. البته یک سر سیم بکسل به پائین و نزدیک کف چاه آسانسور می رود و پس از عبور از روی فلکه ته چاه آسانسوربه سمت بالا برگشته و با سر دیگر سیم بکسل به روی کابین آسانسور می رسد و سپس با اتصال به قطعه ای بنام استراکچر بر روی یکی از شانه های یوک بالای کابین آسانسور متصل و مستحکم می شود

  • fatemeh rahmdell
  • ۰
  • ۰

کاربرد کفشک آسانسور چیست؟

همانطور که اشاره شد وظیفه‌ی اصلی کفشک آسانسور، کمک به لغزش کابین آسانسور یا وزنه تعادل در امتداد ریل راهنمای آسانسور است. اما از دیگر کاربردهای این قطعه می‌توان به بالا بردن کیفیت حرکت آسانسور اشاره کرد. در مقاله جامع آموزش نصب ریل راهنمای آسانسور در مورد طول ریل‌ها و چگونگی اتصال آن‌ها به یکدیگر توضیح دادیم. هنگام عبور کابین آسانسور از محل اتصال ریل‌ها لرزش و ارتعاشی بوجود خواهد آمد. کفشک آسانسور این ارتعاش را خنثی کرده و کیفیت و یکنواختی حرکت کابین و وزنه تعادل آسانسور را تامین می‌کند.

انواع کفشک آسانسور

کفشک‌های آسانسور را به طور کلی به ۳ نوع کفشک لغزشی، کفشک غلطکی و کفشک ثابت تقسیم بندی می‌کنند. در کفشک لغزشی از تفلون، پلاستیک یا پی‌وی‌سی قابل تعویض به عنوان لنت استفاده می‌شود. در کفشک نوغ غلطکی که در بازار به آن کفشک رولر هم گفته می‌شود، یک بدنه‌ی فلزی محکم وجود دارد که غلتک‌های بر روی آن سوار است. پشت هرکدام از این غلتک‌ها فنر‌هایی تعبیه شده است که باعث چسبیدگی غلطک‌ها به مقطع‌های ریل‌ راهنمای آسانسور می شود. جنس غلتک‌ها در کفشک رولر از پلی اورتان است.

نصب کفشک آسانسور

کفشک راهنمای آسانسور دارای یک فنر می‌باشد که در نصب آن باید این فنر تنظیم شود. در صورتی که فنر بیش از حد محکم شود باعث ایجاد اصطکاک در حرکت آسانسور و در نتیجه فشار بر روی موتور آسانسور می‌شود. در عوض اگر فنر بیش از حد اندازه آزاد و رها باشد، ارتعاشات و لرزش‌های محل اتصال ریل‌ها به کابین وارد خواهد شد. در کفشک لغزشی آسانسور علاوه بر فنر، جنس لنت و همچنین فاصله آن با بدنه‌ی اصلی کفشک نیز بسیار اهمیت دارد. بنابراین یکی از مراحل سرویس و نگهداری آسانسور، بررسی کفشک‌های آسانسور و تنظیم نمودن فنر آن است.

نکات مربوط به کفشک آسانسور

انتخاب کفشک متناسب با نوع و سرعت و همچنین وزن آسانسور

معمولا از ۴ کفشک برای کابین آسانسور و ۴ کفشک برای وزنه تعادل استفاده می‌شود.

معمولا برای سرعت‌های تا یک متر بر ثانیه از کفشک لغزشی برای کابین و از کفشک ثابت برای کادر وزنه تعادل استفاده می‌شود.

در سرعت‌های بیش‌تر از یک متر بر ثانیه از کفشک غلطکی استفاده می‌شود.

لنت کفشک‌های آسانسور باید از مقاومت لازم در برابر خوردگی برخوردار باشد.

معیوب شدن لنت کفشک‌ها باعث ایجاد ارتعاش در حرکت آسانسور و از بین رفتن تنظیمات درب‌ آسانسور می‌شود.

سرویس آسانسور و روغن کاری مداوم ریل و تمیز بودن سطح ریل‌ها باعث افزایش طول عمر مفید کفشک‌های آسانسور می‌شود.

استفاده از کفشک رولر، کاهش صدای حرکت آسانسور و کیفیت حرکت کابین را به دنبال دارد.

به دلیل کاهش اصطکاک در استفاده از کفشک غلطکی، صرفه جویی در مصرف انرژی را شاهد خواهیم بود.

تعداد چرخش رولر‌هایی کفشک غلطکی برای کابین آسانسور نباید بیشتر از ۴۵۰ دور در دقیقه باشد.

تعداد چرخش دورهای کفشک غلطکی برای کادر وزنه تعادل نیز نباید از ۹۵۰ دور در دقیقه تجاوز کند.

ماشین کاری شدن کف کفشک و عاری بودن آن از هرگونه پلیسه از نکات ایمنی نصب کفشک است.

بدنه کفشک باید سبک و با کیفیت بالا باشد.

پیش از نصب کفشک آسانسور، باید کادر وزنه تعادل و کابین آسانسور در حالت بالانس و تعادل قرار داشته باشند.

ریل آسانسور باید توسط تکنسین روانکاری شود تا اصطکاک به حداقل میزان ممکن برسد.

در هر مرحله سرویس‌ آسانسور، باید کفشک‌های آسانسور تمیز شوند.

هر ۸ ماه یکبار باید لنت کفشک‌ها را تعویض کرد.

کاربرد کفشک آسانسور چیست؟

همانطور که اشاره شد وظیفه‌ی اصلی کفشک آسانسور، کمک به لغزش کابین آسانسور یا وزنه تعادل در امتداد ریل راهنمای آسانسور است. اما از دیگر کاربردهای این قطعه می‌توان به بالا بردن کیفیت حرکت آسانسور اشاره کرد. در مقاله جامع آموزش نصب ریل راهنمای آسانسور در مورد طول ریل‌ها و چگونگی اتصال آن‌ها به یکدیگر توضیح دادیم. هنگام عبور کابین آسانسور از محل اتصال ریل‌ها لرزش و ارتعاشی بوجود خواهد آمد. کفشک آسانسور این ارتعاش را خنثی کرده و کیفیت و یکنواختی حرکت کابین و وزنه تعادل آسانسور را تامین می‌کند.

انواع کفشک آسانسور

کفشک‌های آسانسور را به طور کلی به ۳ نوع کفشک لغزشی، کفشک غلطکی و کفشک ثابت تقسیم بندی می‌کنند. در کفشک لغزشی از تفلون، پلاستیک یا پی‌وی‌سی قابل تعویض به عنوان لنت استفاده می‌شود. در کفشک نوغ غلطکی که در بازار به آن کفشک رولر هم گفته می‌شود، یک بدنه‌ی فلزی محکم وجود دارد که غلتک‌های بر روی آن سوار است. پشت هرکدام از این غلتک‌ها فنر‌هایی تعبیه شده است که باعث چسبیدگی غلطک‌ها به مقطع‌های ریل‌ راهنمای آسانسور می شود. جنس غلتک‌ها در کفشک رولر از پلی اورتان است.

نصب کفشک آسانسور

کفشک راهنمای آسانسور دارای یک فنر می‌باشد که در نصب آن باید این فنر تنظیم شود. در صورتی که فنر بیش از حد محکم شود باعث ایجاد اصطکاک در حرکت آسانسور و در نتیجه فشار بر روی موتور آسانسور می‌شود. در عوض اگر فنر بیش از حد اندازه آزاد و رها باشد، ارتعاشات و لرزش‌های محل اتصال ریل‌ها به کابین وارد خواهد شد. در کفشک لغزشی آسانسور علاوه بر فنر، جنس لنت و همچنین فاصله آن با بدنه‌ی اصلی کفشک نیز بسیار اهمیت دارد. بنابراین یکی از مراحل سرویس و نگهداری آسانسور، بررسی کفشک‌های آسانسور و تنظیم نمودن فنر آن است.

نکات مربوط به کفشک آسانسور

انتخاب کفشک متناسب با نوع و سرعت و همچنین وزن آسانسور

معمولا از ۴ کفشک برای کابین آسانسور و ۴ کفشک برای وزنه تعادل استفاده می‌شود.

معمولا برای سرعت‌های تا یک متر بر ثانیه از کفشک لغزشی برای کابین و از کفشک ثابت برای کادر وزنه تعادل استفاده می‌شود.

در سرعت‌های بیش‌تر از یک متر بر ثانیه از کفشک غلطکی استفاده می‌شود.

لنت کفشک‌های آسانسور باید از مقاومت لازم در برابر خوردگی برخوردار باشد.

معیوب شدن لنت کفشک‌ها باعث ایجاد ارتعاش در حرکت آسانسور و از بین رفتن تنظیمات درب‌ آسانسور می‌شود.

سرویس آسانسور و روغن کاری مداوم ریل و تمیز بودن سطح ریل‌ها باعث افزایش طول عمر مفید کفشک‌های آسانسور می‌شود.

استفاده از کفشک رولر، کاهش صدای حرکت آسانسور و کیفیت حرکت کابین را به دنبال دارد.

به دلیل کاهش اصطکاک در استفاده از کفشک غلطکی، صرفه جویی در مصرف انرژی را شاهد خواهیم بود.

تعداد چرخش رولر‌هایی کفشک غلطکی برای کابین آسانسور نباید بیشتر از ۴۵۰ دور در دقیقه باشد.

تعداد چرخش دورهای کفشک غلطکی برای کادر وزنه تعادل نیز نباید از ۹۵۰ دور در دقیقه تجاوز کند.

ماشین کاری شدن کف کفشک و عاری بودن آن از هرگونه پلیسه از نکات ایمنی نصب کفشک است.

بدنه کفشک باید سبک و با کیفیت بالا باشد.

پیش از نصب کفشک آسانسور، باید کادر وزنه تعادل و کابین آسانسور در حالت بالانس و تعادل قرار داشته باشند.

ریل آسانسور باید توسط تکنسین روانکاری شود تا اصطکاک به حداقل میزان ممکن برسد.

در هر مرحله سرویس‌ آسانسور، باید کفشک‌های آسانسور تمیز شوند.

هر ۸ ماه یکبار باید لنت کفشک‌ها را تعویض کرد.

کاربرد کفشک آسانسور چیست؟

همانطور که اشاره شد وظیفه‌ی اصلی کفشک آسانسور، کمک به لغزش کابین آسانسور یا وزنه تعادل در امتداد ریل راهنمای آسانسور است. اما از دیگر کاربردهای این قطعه می‌توان به بالا بردن کیفیت حرکت آسانسور اشاره کرد. در مقاله جامع آموزش نصب ریل راهنمای آسانسور در مورد طول ریل‌ها و چگونگی اتصال آن‌ها به یکدیگر توضیح دادیم. هنگام عبور کابین آسانسور از محل اتصال ریل‌ها لرزش و ارتعاشی بوجود خواهد آمد. کفشک آسانسور این ارتعاش را خنثی کرده و کیفیت و یکنواختی حرکت کابین و وزنه تعادل آسانسور را تامین می‌کند.

انواع کفشک آسانسور

کفشک‌های آسانسور را به طور کلی به ۳ نوع کفشک لغزشی، کفشک غلطکی و کفشک ثابت تقسیم بندی می‌کنند. در کفشک لغزشی از تفلون، پلاستیک یا پی‌وی‌سی قابل تعویض به عنوان لنت استفاده می‌شود. در کفشک نوغ غلطکی که در بازار به آن کفشک رولر هم گفته می‌شود، یک بدنه‌ی فلزی محکم وجود دارد که غلتک‌های بر روی آن سوار است. پشت هرکدام از این غلتک‌ها فنر‌هایی تعبیه شده است که باعث چسبیدگی غلطک‌ها به مقطع‌های ریل‌ راهنمای آسانسور می شود. جنس غلتک‌ها در کفشک رولر از پلی اورتان است.

نصب کفشک آسانسور

کفشک راهنمای آسانسور دارای یک فنر می‌باشد که در نصب آن باید این فنر تنظیم شود. در صورتی که فنر بیش از حد محکم شود باعث ایجاد اصطکاک در حرکت آسانسور و در نتیجه فشار بر روی موتور آسانسور می‌شود. در عوض اگر فنر بیش از حد اندازه آزاد و رها باشد، ارتعاشات و لرزش‌های محل اتصال ریل‌ها به کابین وارد خواهد شد. در کفشک لغزشی آسانسور علاوه بر فنر، جنس لنت و همچنین فاصله آن با بدنه‌ی اصلی کفشک نیز بسیار اهمیت دارد. بنابراین یکی از مراحل سرویس و نگهداری آسانسور، بررسی کفشک‌های آسانسور و تنظیم نمودن فنر آن است.

نکات مربوط به کفشک آسانسور

انتخاب کفشک متناسب با نوع و سرعت و همچنین وزن آسانسور

معمولا از ۴ کفشک برای کابین آسانسور و ۴ کفشک برای وزنه تعادل استفاده می‌شود.

معمولا برای سرعت‌های تا یک متر بر ثانیه از کفشک لغزشی برای کابین و از کفشک ثابت برای کادر وزنه تعادل استفاده می‌شود.

در سرعت‌های بیش‌تر از یک متر بر ثانیه از کفشک غلطکی استفاده می‌شود.

لنت کفشک‌های آسانسور باید از مقاومت لازم در برابر خوردگی برخوردار باشد.

معیوب شدن لنت کفشک‌ها باعث ایجاد ارتعاش در حرکت آسانسور و از بین رفتن تنظیمات درب‌ آسانسور می‌شود.

سرویس آسانسور و روغن کاری مداوم ریل و تمیز بودن سطح ریل‌ها باعث افزایش طول عمر مفید کفشک‌های آسانسور می‌شود.

استفاده از کفشک رولر، کاهش صدای حرکت آسانسور و کیفیت حرکت کابین را به دنبال دارد.

به دلیل کاهش اصطکاک در استفاده از کفشک غلطکی، صرفه جویی در مصرف انرژی را شاهد خواهیم بود.

تعداد چرخش رولر‌هایی کفشک غلطکی برای کابین آسانسور نباید بیشتر از ۴۵۰ دور در دقیقه باشد.

تعداد چرخش دورهای کفشک غلطکی برای کادر وزنه تعادل نیز نباید از ۹۵۰ دور در دقیقه تجاوز کند.

ماشین کاری شدن کف کفشک و عاری بودن آن از هرگونه پلیسه از نکات ایمنی نصب کفشک است.

بدنه کفشک باید سبک و با کیفیت بالا باشد.

پیش از نصب کفشک آسانسور، باید کادر وزنه تعادل و کابین آسانسور در حالت بالانس و تعادل قرار داشته باشند.

ریل آسانسور باید توسط تکنسین روانکاری شود تا اصطکاک به حداقل میزان ممکن برسد.

در هر مرحله سرویس‌ آسانسور، باید کفشک‌های آسانسور تمیز شوند.

هر ۸ ماه یکبار باید لنت کفشک‌ها را تعویض کرد.

  • fatemeh rahmdell
  • ۰
  • ۰

در برخی آسانسورها (کششی یا هیدرولیک) به خاطر نوع طراحی و یا محدودیت ها یا تعدد ورودی های کابین، به جای یوک بصورت مستقیم و یا غیر مستقیم بوسیله پولی های هرز گرد استفاده می شود. در آسانسورهای هیدرولیک با سیستم کاراسلینگ می توان فقط یک جفت ریل استفاده کرد. در آسانسورهای کششی با این روش نیز می توان از روش ریل معکوس یا لیفت تراکی استفاده نمود. لازم به ذکر است که کارسلینگها عموما در اسانسورهای کوچکتر تا ظرفیت ده نفر اجرا میگردد.

کارسلینگ یکی از وسایلی است که عمدتا در آسانسورهای هیدرولیک و در موارد بسیار معدود در آسانسورهای کششی کاربرد دارد .

کاراسلینگ نقش فریم کابین را در آسانسورهای هیدرولیکی ( مستقیم از بغل و غیرمستقیم ) بعهده دارد بطوریکه کفشک ها و رولرها و پاراشوت روی آن مونتاژ شده فلذا کابین فاقد یوک میباشد .

در سیستم های جک غیرمستقیم یک فلکه پولی با کفشک های مربوطه و قاب روی جک مونتاژ و توسط سیم بکسل به کاراسینگ متصل میشود و ضمنٲ در آسانسورهای جک مستقیم ، کاراسلینگ فاقد پولی و پاراشوت میباشد .

فضای مورد نیاز برای اجرای ریل ها و جک ها تا ابتدای کابین ، معمولا 35 سانتیمتر از تمام شده ی آهن کشی می باشد.

کارسلینگ کششی ریل معکوس (Cunter Carsling)

در آسانسورهای دو و سه درب در طرحهای قدیمی ریل گذاری به صورت راس به راس (کنجی) انجام می گرفت که شاهد پرت زیاد فضای چاهک، اجراء دشوار و در نتیجه کابین کاملا ناقص (چند ضلعی) که با هزینه های زیادی در ساختار روبرو بوده ایم.

حال با طرح جدید ریل معکوس و تیپ سازی بر طبق جدول ارائه شده، در ظرفیتهای مختلف و نحوه ریل گذاری جدید به مزایای زیادی دست پیدا خواهید کرد که به اطلاعتان می رسانیم.

مزایای کارسلینگ ریل معکوس

کمترین فضای مورد نیاز جهت ریل گذاری (بین ۳۲ تا ۴۲ سانتیمتر در عرض نسبت به ظرفیت)

داشتن کابین ۴ ضلعی در موقعیتهایی که آسانسور دارای دو تا سه درب ورودی می باشد.

 قابل اجراء با استفاده از دو حالت موتور خانه و بدون موتور خانه.

استفاده بیشتر چاهک برای ساخت کابین معمولی و شیشه ای.

ریل گذاری آسان با شابلون و یا ساعت ریل خاص

قابلیت نصب گاورنر در دو گزینه سمت چپ یا راست کارسلینگ.

قرار گیری کادر وزنه در میان کارسلینگ ( از ناودانی ۱۴ تا ۲۰ ).

عدم نیاز به وزنه سربی حتی در زمانی که سایز D.B.G کم می باشد.

عدم نیاز به فلکه هرزگرد در سیستم ۱ به ۱یا ۱ به ۲ در موتورخانه

نشست سیم بوکسل دور فلکه موتور با زاویه α ۱۸۰ درجه.

مناسب برای آسانسورهای با سرعت بالا تا ۵/۲ متر.

 اجراء آسان در سیستم ۲ به ۱

در برخی آسانسورها (کششی یا هیدرولیک) به خاطر نوع طراحی و یا محدودیت ها یا تعدد ورودی های کابین، به جای یوک بصورت مستقیم و یا غیر مستقیم بوسیله پولی های هرز گرد استفاده می شود. در آسانسورهای هیدرولیک با سیستم کاراسلینگ می توان فقط یک جفت ریل استفاده کرد. در آسانسورهای کششی با این روش نیز می توان از روش ریل معکوس یا لیفت تراکی استفاده نمود. لازم به ذکر است که کارسلینگها عموما در اسانسورهای کوچکتر تا ظرفیت ده نفر اجرا میگردد.

کارسلینگ یکی از وسایلی است که عمدتا در آسانسورهای هیدرولیک و در موارد بسیار معدود در آسانسورهای کششی کاربرد دارد .

کاراسلینگ نقش فریم کابین را در آسانسورهای هیدرولیکی ( مستقیم از بغل و غیرمستقیم ) بعهده دارد بطوریکه کفشک ها و رولرها و پاراشوت روی آن مونتاژ شده فلذا کابین فاقد یوک میباشد .

در سیستم های جک غیرمستقیم یک فلکه پولی با کفشک های مربوطه و قاب روی جک مونتاژ و توسط سیم بکسل به کاراسینگ متصل میشود و ضمنٲ در آسانسورهای جک مستقیم ، کاراسلینگ فاقد پولی و پاراشوت میباشد .

فضای مورد نیاز برای اجرای ریل ها و جک ها تا ابتدای کابین ، معمولا 35 سانتیمتر از تمام شده ی آهن کشی می باشد.

کارسلینگ کششی ریل معکوس (Cunter Carsling)

در آسانسورهای دو و سه درب در طرحهای قدیمی ریل گذاری به صورت راس به راس (کنجی) انجام می گرفت که شاهد پرت زیاد فضای چاهک، اجراء دشوار و در نتیجه کابین کاملا ناقص (چند ضلعی) که با هزینه های زیادی در ساختار روبرو بوده ایم.

حال با طرح جدید ریل معکوس و تیپ سازی بر طبق جدول ارائه شده، در ظرفیتهای مختلف و نحوه ریل گذاری جدید به مزایای زیادی دست پیدا خواهید کرد که به اطلاعتان می رسانیم.

مزایای کارسلینگ ریل معکوس

کمترین فضای مورد نیاز جهت ریل گذاری (بین ۳۲ تا ۴۲ سانتیمتر در عرض نسبت به ظرفیت)

داشتن کابین ۴ ضلعی در موقعیتهایی که آسانسور دارای دو تا سه درب ورودی می باشد.

 قابل اجراء با استفاده از دو حالت موتور خانه و بدون موتور خانه.

استفاده بیشتر چاهک برای ساخت کابین معمولی و شیشه ای.

ریل گذاری آسان با شابلون و یا ساعت ریل خاص

قابلیت نصب گاورنر در دو گزینه سمت چپ یا راست کارسلینگ.

قرار گیری کادر وزنه در میان کارسلینگ ( از ناودانی ۱۴ تا ۲۰ ).

عدم نیاز به وزنه سربی حتی در زمانی که سایز D.B.G کم می باشد.

عدم نیاز به فلکه هرزگرد در سیستم ۱ به ۱یا ۱ به ۲ در موتورخانه

نشست سیم بوکسل دور فلکه موتور با زاویه α ۱۸۰ درجه.

مناسب برای آسانسورهای با سرعت بالا تا ۵/۲ متر.

 اجراء آسان در سیستم ۲ به ۱

در برخی آسانسورها (کششی یا هیدرولیک) به خاطر نوع طراحی و یا محدودیت ها یا تعدد ورودی های کابین، به جای یوک بصورت مستقیم و یا غیر مستقیم بوسیله پولی های هرز گرد استفاده می شود. در آسانسورهای هیدرولیک با سیستم کاراسلینگ می توان فقط یک جفت ریل استفاده کرد. در آسانسورهای کششی با این روش نیز می توان از روش ریل معکوس یا لیفت تراکی استفاده نمود. لازم به ذکر است که کارسلینگها عموما در اسانسورهای کوچکتر تا ظرفیت ده نفر اجرا میگردد.

کارسلینگ یکی از وسایلی است که عمدتا در آسانسورهای هیدرولیک و در موارد بسیار معدود در آسانسورهای کششی کاربرد دارد .

کاراسلینگ نقش فریم کابین را در آسانسورهای هیدرولیکی ( مستقیم از بغل و غیرمستقیم ) بعهده دارد بطوریکه کفشک ها و رولرها و پاراشوت روی آن مونتاژ شده فلذا کابین فاقد یوک میباشد .

در سیستم های جک غیرمستقیم یک فلکه پولی با کفشک های مربوطه و قاب روی جک مونتاژ و توسط سیم بکسل به کاراسینگ متصل میشود و ضمنٲ در آسانسورهای جک مستقیم ، کاراسلینگ فاقد پولی و پاراشوت میباشد .

فضای مورد نیاز برای اجرای ریل ها و جک ها تا ابتدای کابین ، معمولا 35 سانتیمتر از تمام شده ی آهن کشی می باشد.

کارسلینگ کششی ریل معکوس (Cunter Carsling)

در آسانسورهای دو و سه درب در طرحهای قدیمی ریل گذاری به صورت راس به راس (کنجی) انجام می گرفت که شاهد پرت زیاد فضای چاهک، اجراء دشوار و در نتیجه کابین کاملا ناقص (چند ضلعی) که با هزینه های زیادی در ساختار روبرو بوده ایم.

حال با طرح جدید ریل معکوس و تیپ سازی بر طبق جدول ارائه شده، در ظرفیتهای مختلف و نحوه ریل گذاری جدید به مزایای زیادی دست پیدا خواهید کرد که به اطلاعتان می رسانیم.

مزایای کارسلینگ ریل معکوس

کمترین فضای مورد نیاز جهت ریل گذاری (بین ۳۲ تا ۴۲ سانتیمتر در عرض نسبت به ظرفیت)

داشتن کابین ۴ ضلعی در موقعیتهایی که آسانسور دارای دو تا سه درب ورودی می باشد.

 قابل اجراء با استفاده از دو حالت موتور خانه و بدون موتور خانه.

استفاده بیشتر چاهک برای ساخت کابین معمولی و شیشه ای.

ریل گذاری آسان با شابلون و یا ساعت ریل خاص

قابلیت نصب گاورنر در دو گزینه سمت چپ یا راست کارسلینگ.

قرار گیری کادر وزنه در میان کارسلینگ ( از ناودانی ۱۴ تا ۲۰ ).

عدم نیاز به وزنه سربی حتی در زمانی که سایز D.B.G کم می باشد.

عدم نیاز به فلکه هرزگرد در سیستم ۱ به ۱یا ۱ به ۲ در موتورخانه

نشست سیم بوکسل دور فلکه موتور با زاویه α ۱۸۰ درجه.

مناسب برای آسانسورهای با سرعت بالا تا ۵/۲ متر.

 اجراء آسان در سیستم ۲ به ۱

  • fatemeh rahmdell