برد درب آسانسور چگونه کار می‌کند؟

در دنیای امروزی، استفادۀ بسیار ویژه‌ای از این بردها می‌شود. درب‌هایی که این بردها بر روی آن نصب و راه‌اندازی می‌گردند، بدون دخالت نیروی انسانی باز و بسته می‌شوند. به قولی برای باز و بسته کردن این درب‌ها، دیگر نیازی به دست و هل دادن نخواهد بود.

لازم به ذکر است که این بردها بر روی درب‌های کابین نصب می‌گردند.

حال به نحوۀ عملکرد کلی این قطعه می‌پردازیم:

نصب، راه‌اندازی و عملکرد کلی این قطعه در حالت کلی تا حدودی ساده می‌باشد، به‌طوری که: پس از نصب و راه‌اندازی این قطعه بر روی درب کابین، سرعت باز و بسته شدن درب‌ها را تنظیم خواهیم کرد. تنظیم سرعت باز و بسته شدن درب‌ها، به‌واسطۀ کلیدهای طراحی شده بر روی برد صورت خواهد گرفت که سبب ارسال فرمان می‌شود. در ادامۀ مقاله به بررسی دقیق‌تری از تنظیم سرعت باز و بسته شدن درب‌ها خواهیم پرداخت.

کلیدهای برد درب آسانسور:

اصلی‌ترین کلید هر دستگاهی که کلید روشن و خاموش کردن آن است (Off/On)، در این دستگاه نیز طراحی شده است.

کلیدی بر روی بردها طراحی می‌شود که وظیفۀ ایجاد حساسیت درب، در هنگام بسته شدن را در مواقعی که وسیله و یا شخصی در مقابل درب قرار دارد را برعهده دارد و با نماد Kp در صفحۀ برد قابل رؤیت می‌باشد.

از جمله کلیدهای بسیار مهم در برد، کلیدی سه حالته می‌باشد که با سه عمل بسته شدن درب (Close)، باز شدن درب (Open)و فرمان مستقیم درب از تابلو فرمان (Automat) کار می‌کند.

در برخی مواقع دیده می‌شود که برد دچار مشکلاتی می‌شود که نیاز است آن را به حالت اولیۀ کارخانه برگردانیم و از ابتدا مجدداً اقدام به تنظیم آن کنیم. در این حالت دکمه‌ای تحت عنوان Reset برای برد طراحی شده که با فشار دادن آن، برد به حالت کارخانه برمی‌گردد.کلیدهای برد درب آسانسور:

و در آخر، کلیدی که از اهمیت بسیار بالایی در برد و عملکرد درب آسانسور برخوردار است، کلید سرعت و یا همان Speed می‌باشد که تنظیم سرعت باز و بسته شدن درب آسانسور، با این کلید میسر خواهد شد. به‌گونه‌ای که در یک طرف این کلید علامت منفی و در طرف دیگر این کلید علامت مثبت قرار داده شده و در صورتی که شما کلید را به سمت علامت مثبت بکشید، سرعت درب برای باز و بسته شدن بیشتر شده و در صورتی که کلید را به سمت علامت منفی بکشیم، طبیعتاً سرعت باز و بسته شدن کم خواهد شد. لازم به ذکر است که ولتاژ ورودی ترانس‌های برق، V220 می‌باشد.

ورودی‌های برد درب آسانسور:

ورودی‌های برد درب آسانسور:در یک طرف برد، چند ورودی طراحی شده که دو ورودی برای به ورودی‌های جریان برق، دو ورودی برای سنسوری که وظیفۀ بسته شدن درب آسانسور را بر عهده دارد، دو ورودی برای به تابلو فرمان، دو ورودی برای سنسوری که وظیفۀ باز شدن درب آسانسور را بر عهده دارد و دو ورودی مختص به سیم موتور طراحی شده. نکتۀ بسیار مهم در خصوص این ورودی‌ها آن است که نصاب می‌تواند سیم‌های جریان برق، سنسور باز شدن درب، سنسور بسته شدن درب و تابلو فرمان را جابه‌جا بزند، اما تحت هیچ شرایطی امکان جابه‌جایی برای سیم‌های ورودی موتور وجود ندارد؛ زیرا با جابه‌جایی سیم‌های ورودی موتور، عملکرد آن را نیز جابه‌جا خواهیم کرد و یا به قولی برعکس عمل خواهد کرد.

عملکرد صحیح در برد:

عملکرد صحیح در برد درب آسانسور:برای آن‌که از عملکرد صحیح برد اطمینان حاصل کنیم، در ابتدا می‌بایست برد را در حالت اتوماتیک قرار می‌دهیم. در ادامه حتماً از ترمینال‌های 9 و 10 سیم‌های فرمان را باز می‌کنیم و ترمینال این دو سیم را به‌واسطۀ یک سیم، به یکدیگر پل می‌کنیم و مشاهده می‌کنیم که درب بسته می‌شود و در صورتی پل از ترمینال‌ها جدا شود، مشاهده خواهیم کرد که درب باز می‌شود.

این قطعه نیز همانند دیگر قطعات، طی گذر زمان مستهلک خواهد شد و ممکن است مکانیزم انجام وظیفۀ آن با مشکل مواجه شود. در صورت بروز چنین مواردی، برد مطابق با نظر کارشناسان و سرویس‌کاران تعویض و یا در صورت امکان تعمیر خواهد شد.

کابین آسانسور

به طور حتم تاکنون سوار آسانسور شده‌اید؛ وارد محفظه اتاقکی می‌شوید، دکمه مربوط به طبقه مورد نظر را فشار می‌دهید و بعد از چند ثانیه درب آسانسور برای ورود شما به محل مورد نظر باز می‌شود. این محفظه اتاقکی که با نام کابین آسانسور (Cabin) شناخته می‌شود، احتمالا بیشترین مواجهه ما با تمام اجزای الکتریکی مکانیکی این ماشین‌های شگفت‌انگیز است و این روزها در انواع بسیار زیبایی در ساختمان‌ها دیده می‌شوند.

کابین آسانسور چیست؟

کابین محفظه‌ای است که مسافر، بار یا هر دو را به صورت ایمن در خود جای می‌دهد و با فرمان مسافر بین طبقات معین حرکت می‌کند. فضای مفید کابین دارای عرض، عمق و ارتفاع متناسب با ظرفیت کابین آسانسور است که کاملا توسط دیوارها، کف و سقف احاطه می‌‌شود و تنها خروجی درب کابین، درب خروج اضطراری و سیستم تهویه آن است.

اجزا کابین آسانسور

کابین از سه بخش چهارچوب اصلی (یوک)، سکوی حمل و دیواره‌ها تشکیل شده است که هر کدام از این بخش‌ها دارای قطعات متعددی هم هستند:

۱. یوک: چهار‌چوبی شامل یوک پایین و بالا است که کابین را در‌بر‌می‌گیرد و تمامی بار کابین اعم از وزن کابین و مسافرین، توسط یوک به سیم بکسل‌ها وارد می‌شود.

۲. کاراسلینگ: قاب فلزیِ متصل به کابین است که به منظور تعلیق و جلوگیری از لرزش‌های کابین در حین حرکت به کار می‌رود.

۳. کف: اندازه‌ی کف به همان اندازه‌ی عرض و عمق کابین است و معمولا با روکشی از جنس PVC یا سنگ گرانیت پوشانده می‌شود. کف بایستی قادر به تحمل نیروهای وارده بر آن در حین عملکردهای معمول، عملکرد ترمز ایمنی و تاثیر کابین بر روی ضربه‌گیرها باشد .

۴. سقف: سقف علاوه بر محدودسازی دسترسی، مکان قرارگیری روشنایی، تهویه و درب خروج اضطراری است و باید تحمل وزن حداقل دو نفر را داشته باشد.

۵. دیوارهای داخلی: متشکل از پنل‌های فولادیِ تا‌شده جهت ایزوله‌سازی محیط است. معمولا در سه نوع جانبی، پشتی و پنل شاسی ارائه می‌شود.

۶. شاسی عملکرد: حاوی کنترل‌کننده‌های کابین مانند دکمه‌های طبقه، دکمه باز شدن و بسته‌شدن درب و سایر دکمه های مورد نیاز است .

۷. دستگیره: جهت استفاده سرنشینان آسانسور به منظور حفظ تعادل استفاده می‌شود و باید حداقل در یک سمت وجود داشته باشند.

۸. سیستم روشنایی: جهت تامین روشنایی کابین استفاده می‌شود و روشنایی فلورسنت به عنوان لامپ سقف کابین آسانسور، محبوب‌ترین انتخاب است.

۹. درب اضطراری: درب خروج اضطراری در ابعاد ۶۰ ×۴۰ سانتی متر طراحی می‌شود و برای استفاده در مواقع ضروری برای نجات و خروج سرنشینان استفاده می‌شود.

۱۰. فوتوسل: دستگاهی است که در درب اتوماتیک آسانسور تعبیه شده است و هنگام وجود مانع بین درب در حال بسته شدن، فعال می‌شود تا مانع از بسته‌شدن درب شود.

 

 

داکت چیست و چه کاربردی دارد

 داکت های فلزی کانال هایی هستند که برای محافظت، حفظ زیبایی فضا و نیز مسیر انتقال سیم ها و کابل ها از آنها استفاده می گردد.

داکت امروزه از المان هایی می باشد که در ساختمان سازی مدرن از آنها استفاده می شود زیرا تعدد و تجمع سیم ها و کابل ها در یک فضا، موجب ایجاد منظره زشتی می گردد و در عین حال ممکن است برای افراد حاضر در محل خطرناک نیز باشد بنابراین شرکت های مختلفی اقدام به تولید انواع آن ها (ساده، شیاردار، پارتیشن دار،…) در جنس و سایزهای مختلف نموده اند که هرکدام کابرد خاص و ویژه ای دارند و در اینجا به مواردی از آن ها اشاره خواهیم داشت.

داکت

به طور کلی بد نیست بدانید که در ساختمان سازی یکی از کارهای مهمی که انجام می شود سیم کشی برق ساختمان است که از تعداد زیادی سیم و کابل با ابعاد و اندازه های مختلف برای این منظور استفاده می گردد اما همواره وجود این سیم ها و کابل ها در یک فضا دردسرساز بوده زیرا علاوه بر اینکه ظاهر نامناسبی را ایجاد می کنند در عین حال ممکن است در اثر برخورد اشیا یا افراد با آنها خطر برق گرفتگی یا آتش سوزی ایجاد گرد؛ به همین دلیل همواره انسان در تلاش بوده است تا از روش های مختلفی همانند استفاده از انواع داکت و ترانکینگ برای پنهان کردن این عناصر استفاده نماید البته سالم ماندن آنها و آسیب ندیدنشان نیز حائز اهمیت می باشد.

داکت، جایگزین روش های سنتی

روش های مختلفی برای پوشاندن کابلها و سیم های یک ساختمان وجود دارد به طور مثال برای سیم کشی های بزرگ و قوی کانال های زمینی حفر می شده که پس از کندن گودالی کف آن را آجر چینی می کردند و با ماسه داخل آن را پر می کردند و سپس کابل ها را روی آن قرار داده و به ضخامت حدوداً ۱۵ سانتیمتر مجدداً ماسه می ریزند در این حالت کابل کاملا در داخل زمین جای می گیرد البته بسته به تعداد و ضخامت آنها عمق این گودال ها متفاوت است اما امروزه استفاده از انواع داکت و ترانکینگ در مدلهای مختلف و در فضاهای داخلی ساختمانی افزایش یافته است.

داکت فلزی

داکت فلزی جایگزین داکت پلاستیکی با ویژگیهای خاص ضد آفتاب، سرما و گرما، فاقد تغییر رنگ و کدری، مقاوم و عدم آسیب پذیری، ضد حریق، قابلیت ایجاد پارتیشن، پانچ، بست گیر، گستردگی استفاده در گودال آسانسور، محیط های دارای اهمیت ضد حریق، فضای باز، مراکز صنعتی، واحد های تولیدی و … می باشد و از جنس فولاد، پوشش گالوانیزه، الکترو گالوانیزه و پلی اتیلن ساخته شده اند و دارای کاربردهای زیر می باشند: داکت فلزی به خاطر ایجاد حفاظت بیشتر برای کابل های برق در نزدیکی ماشین ها و همچنین بدلیل استحکام بالا در مکان هایی که نیاز به حفاظت مکانیکی بالا است استفاده می شود و دارای کاربردهای زیر می باشند :

     در حوالی دستگاه ها و ماشین ها

    در محوطه کوریدورها و راه پله ها

    قابلیت نصب بر روی بدنه ماشین ها، دیوارها و غیره

داکت های ضد حریق

داکت های ضد حریق، از صفحات استیل و پوشش داخلی برآمده تشکیل شده است و در صورت وقوع حریق، این داکت ها از انتشار آتش جلوگیری می کنند و راه های اضطراری و فرار به کمک این داکت ها می تواند ایمن و عاری از آتش و دود باقی بماند. داکت های PYROLINE تست شده است و ثابت شده است که برای مسیر های اضطراری نوع I30 و I120 ، مناسب می باشد.شکل آنها منطبق بر استاندارد داکتهای rapid 80 می باشد و سر پوش ها می توانند به پایه به راحتی، قفل شوند و برای اتصالات هم پتانسیل نیز مناسب اند.

ویژگی داکت های ضد حریق :

    جلوگیری ایمن از پخش آتش

    حفاظت از راه های فرار و اضطراری در مقابل حریق کابل ها

    اتصال هم پتانسیل از طریق بست قفل شونده

  عدم وجود پیچ انتهایی در داخل ( بدون ریسک خرابی کابل )

مدار سری ایمنی در آسانسور

منظور از مدار سری ایمنی آن است که قطعاتی الکتریکی و الکترومکانیکی موجود در آسانسور به صورت سری و پشت سرهم بسته شده اند و در صورت قطع شدن یکی از تجهیزات یا سیم ها مدار سری ایمنی باعث می شود تا موتور متوقف شده و کابین در هر نقطه ای که هست بایستد

قطعات الکترومکانیکی که در مدار سری ایمنی استفاده می شود :

    کنتاکت های شالتر حد بالا

    کنتاکت های شالتر حد پائین

    سیستم ترمز اضطراری (پاراشوت)

علت استفاده از تجهیزات الکترو مکانیکی آن است که اگر چنانچه خرابی ای رخ دهد و در صورت تغییر وضعیت آن قطعه مکانیکی و ایستادن کابین نیاز است که حتما سرویس نگهدار یا شخص متخصص در زمینه آسانسور به محل مورد نظر برود تا در ابتدا مشکل پیش آمده را بر طرف کند و سپس در صورت نیاز کنتاکت را آزاد کند یا قطعه را عوض کند تا آسانسور به حالت طبیعی خود برگردد. در ادامه قصد داریم تا شما را با شالتر پروانه ای (لیمیت سوئیچ) آشنا کنیم:

شالتر پروانه ای آسانسور چیست ؟

شالتر آسانسور قطعه ای است که محدوده حرکت کابین آسانسور را مشخص می کند و کمک می کند تا دامنه حرکت کابین در چاه آسانسور همان مقداری باشد که در تابلو فرمان ذخیره شده است. در واقع عملکرد شالترها در آسانسور به مانند کلید قطع و وصلی است که به هنگام برخورد مکانیکی اهرم به آن باعث قطع یا وصل جریان در مدار ایمنی آسانسور می شود. هر آسانسور دارای ۶ شالتر پروانه ای می باشد که البته امروزه از ۴ شالتر پروانه ای استفاده می شود. در زمان های پیشتر که تابلو فرمان  ها درایو نداشتند و به اصطلاح دو سرعته بودند از ۶ شالتر استفاده می شد. اما اکنون که تابلو فرمان آسانسورها خود دارای درایو می باشند و منحنی حرکتی مشخصی درون آن ها ذخیره شده است باعث آن شده تا علاوه بر حرکت نرم و روان آسانسور، دو شالتر پروانه ای نیز از مدار سری ایمنی آسانسور کم شود.

شالتر آسانسور,شالتر پروانه آسانسو,شالتر پروانه ای آسانسور,

کارکرد لیمیت سوئیچ آسانسورها این گونه است که :

دورترین شالترها حد مجاز و استاندارد حرکت کابین را مشخص می کنند شالتر آسانسور نزدیک نقش شناسایی و راه اندازی را ایفا می کنند که کف و سقف چاه نیاز به شناسایی دارند ما بین دو شالتر یاد شده دو شالتر قرار می گرفت که تند انداز بوده است و اکنون این دو شالتر حذف شده است.

طریقه عملکرد شالتر ها در پروانه ای

 

روی کابین اهرمی وجود دارد که نصاب آسانسور آن را قرار داده است تا قسمت پروانه (قیچی) شالتر پروانه ای آسانسور را از حالت اولیه به حالتی دیگر تغییر شکل بدهد و باعث شود تا شالتر آسانسور در مدار سری ایمنی کاری انجام دهد که در تابلو فرمان، عملکردی برای آن کار در نظر گرفته شده است.

طریقه عملکرد شالتر های پروانه ای,لیمیت سوئیچ,مدار سری ایمنی,

چگونگی نصب شالتر پروانه ای آسانسور

شالتر پروانه ای آسانسور از طریق یک بازو آهنی و چند لقمه و گیره به ریل پیچ و مهره می شود

نکته بسیار مهم : مقدار محکم و سفت بسته شدن شالتر به ریل آسانسور نباید زیاد باشد چرا که امکان دارد در صورت سفت بسته شدن شالتر به ریل در هنگام برخورد اهرم کابین به قیچی شالتر و سفت بودن آن فشار وارد شده زیاد باشد و شالتر پروانه ای را از جایش بکند یا تکان دهد و شالتر عملا از مدار خارج شود و کارکرد درستی را ارائه ندهد.

قیمت خرید شالتر پروانه ای آسانسور (لیمیت سوئیچ)

در بازار ایران قیمت شالتر پروانه ای چیزی ح

نمایش مکان کابین

برای نمایش مکان کابین، معمولا در هر طبقه یک نمایشگر دیجیتالی نصب می شود، که ساختمان ساده ای می باشد و اطلاعات مکان کابین را از تابلوی فرمان دریافت می کند.

در گذشته به ازای هر طبقه یک لامپ وجود داشت که روی قاب آن نام یک مکان طبقه حک شده بود.

با حرکت کابین در طول مسیر لامپ ها، یکی پس از دیگری روشن و خاموش می شدند.

این روش معایب زیادی داشت مثلا :

    بالا بودن جریان مصرفی لامپ ها

    تغییرات در عدد نمایش داده شده به آسانی امکان پذیر نبود.

     برای تعداد طبقات بالا عملاً امکانپذیر نبود.

ورود دیودهای نوری به صنعت، جایگزین مناسبی برای لامپ ها شدند و از آنها در آسانسورها استفاده شد.

این وسایل از نوع نیمه هادی هستند،که دارای مصرف برق کمتر و طول عمر بیشتری می باشند

با قرار دادن ۷ دیود نوری ( سون سگمنت ) می توان تمامی اعداد و برخی از حروف لاتین را نمایش داد.

نمایشگر سون سگمنت

البته می توان با قرار دادن یک آرایه ۷×۵ از این دیودها علائم بیشتر و گسترده تری را می توان نمایش داد.

نمایشگر ریزشی ماتریکس

اما در روش نمایشگر دیجیتالی توسط نرم افزار می توان به راحتی اعداد یا حروف نمایش داده شده را تغییر داد.

در این نمایشگرها معمولا ارتباط بصورت کن باس می باشد.نیاز به یک برد مبدل پارالل به سریال است که ۹ خروجی تغذیه و سون سگمنت تابلو را به ۴ خروجی تغذیه و سریال میکند

این نمایشگرها به دو گروه کاتد مشترک و آند مشترک تقسیم میشوند، که در صنعت آسانسور عمدتا از نوع آند مشترک استفاده میشود.

نمایشگر گرافیکی لاتیس

تمام نمایشگرهای طبقات برای اینکه یک عدد را نمایش دهند با هم موازی می شوند.

LCD ها امکان نمایش تصاویر گرافیکی با کیفیت بالا را فراهم نموده اند.

امکان نمایش شماره طبقه، کاربری طبقه و …  از قابلیت های این نمایشگرها می باشند

(درآوردن خطای چاه)

با توجه به وجود ناشاقولی در چاه آسانسور و عقب و جلو بودن پودرها و تیرها لازم است داخل ترین پودر یا تیر را ملاک قرار دهیم.

بدین منظور یک نفر بالای پشت بام روی چاه آسانسور نخ ریسمان را آویزان کرده و در هر کنج هر دو دیواره را به ترتیب شاقول ریزی میکند و یک نفر هم در طبقات داخلترین دیواره را شناسایی کرده و میزان اختلاف اندازه آن با معادل همان دیوار در پشت بام اندازه گیری و نوشته میشود این کار برای هر چهار کنج انجام شده و خطای چاه مشخص میشود.

بعد از این مرحله اگر چاه اسانسور دیوارچینی شده باشد لازم است بال ناودانیها را در نظر گرفت و از ابعاد چاه در طرفین و پشت چاه کم کرد چون کلافها داخل چاه قرار خواهند گرفت.

خط تراز (خط مبنا) :

خط تراز عبارت است از خطی که آهنکشی آسانسور از سمت ورودی آسانسور ، باید موازی با آن باشد این خط میتواند دیواری در جلوی چاه و یا لبه پشت بام باشد

(از مجری ساختمان خواسته شود).

در این مرحله لازم است الگوی ابعادی بدست آمده را ببندیم بدین منظور در روی چاه آسانسور در پشت بام چهار عدد میلگرد صاف ( از ناودانی 6 یا قوطی هم میشود استفاده کرد ) در چهار سمت چاه روی هم قرار میدهیم، دو طرف میلگرد سمت درب ورودی آسانسور را نسبت به خط تراز اندازه زده و موازی با آن قرار میدهیم و فیکس میکنیم و میلگردها را برهم عمود میکنیم و برای جلوگیری از تکون خوردن ، آنها را با گچ یا با جوش دادن ثابت میکنیم.

اولین اطلاعات مورد نیاز برای محاسبات آهن آلات مورد نیاز برای چاه آسانسور یک ساختمان ارتفاع کل سازه می باشد.

با توجه به تعاریف چاهک (pit) و فضای بالاسری (overhead) و ارتفاع طبقات می توان ارتفاع کل سازی آهن کشی را محاسبه نمود.

پیت (pit) عبارتست از فاصله کف چاله آسانسور تا سطح اولین توقف که در آسانسورهای معمولی با سرعت 1 متر بر ثانیه حداقل اندازه پیت بایستی 140 سانتی متر باشد.

اورهد (overhead) عبارتست از فاصله کف آخرین توقف تا سقف چاه آسانسور که همان دال بتونی می باشد و در آسانسورهای معمولی با سرعت 1 متر بر ثانیه حداقل اندازه اورهد بایستی برابر 390 سانتی متر باشد.

معمولا ارتفاع طبقات در حدود 330 سانتی متر بوده در نتیجه ارتفاع کل سازه آهن کشی آسانسور برابر عدد ذیل می باشد:

اندازه ارتفاع یک ستون =

[پیت]+[اورهد]+[(تعداد توقفها منهای یک) × (ارتفاع طبقات)]

بایستی دقت داشت که کف تمام شده طبقات از جمله عملیات کف زنی (سرامیک و … ) روی رابطه فوق تاثیر می گذارد بنابراین هنگام محاسبه آنها را نیز مد نظر قرار می دهیم.

در یک آهن کشی چهار عدد ستون وجود دارد پس چهار برابر عدد بدست آمده از رابطه فوق آهن (معمولا نبشی) مورد نیاز برای ستون ها را تعیین می نماید.

با توجه به محاسبات فواصل کلافها در ارتفاع کل سازه آهن کشی، آهن (معمولا ناودانی) مورد نیاز برای کلافها را نیز تعیین می نماییم .

بدین صورت که فرض کنید فاصله کلافها طبق محاسبات می بایست 180 سانتی متر باشد بنابراین اندازه ارتفاع یک ستون که از رابطه بالا بدست آمده را تقسیم بر 180 می نماییم که تعداد کلاف های مشخص می گردد و محیط چاه آسانسور نیز اندازه یک کلاف را معلوم می سازد.

بنابراین اندازه یک کلاف ضربدر کل تعداد کلافها نمایانگر آهن مورد نیاز برای کلاف هاست.

آخرین یعنی بالاترین کلاف در آسانسورهای معمولی از تیر آهن 18 برای اجرای دال بتونی استفاده می گردد.برای رنج آسانسورهای 4 الی 8 توقف عموما از نبشی 10 بعنوان ستونهای شاسی آهنکشی و از ناودانی 8 بعنوان کلافهای آهنکشی استفاده می کنند ، اما فواصل کلافها بسته به محاسبات استانداری است که تعیین می کند حداکثر فاصله ای که دو براکت مجاور در یک ریل می تواند داشته باشد چقدر است .

اکثر پیمانکاران برای رنج های آسانسور های معمولی به نتایج کلیشه ها اکتفا کرده و نقشه یک آهن کشی معمولی را به کارفرما تحویل میدهند ، اما باید توجه کرد که برای آسانسورهای خاص به ویژه در آسانسورهای با تعداد توقفهای بالا نمی توان از کلیشه ها استفاده کرد و می بایست محاسبات آهن کشی به همراه datasheet مربوطه به کارفرما جهت اجرا ارائه گردد.

حالا نوبت به کار گذاشتن اولین نبشی ستونها میباشد. با استفاده از بالابر نبشی ها را در محل مورد نظر قرار داده و با استفاده از شاقول بنایی (ترجیحا سیم پیانو 0.7 میل) هردو بال آنرا از داخل شاقول میکنیم و از پایین به صفحه پلیتی که در کف چاله قرار دارد جوش داده و از بالا هم به همین دستکها جوش میدهیم.

لازم به ذکر است که چون اکثر نبشی های موجود در بازار انحنا دارند پس بهتر است نبشی که خیلی کج است را در ابتدا کار کرد)

برای اینکه نبشی ستونهای آهنکشی راحت تر روی هم بنشیند بالای هر نبشی یک پلیت از بیرون و یک پلیت از داخل جوش میدهیم

نبشی های بعدی را هم به همین شکل سوار کرده بطوری که در پایین و بالا با سیم شاقول همخوانی داشته باشند . نبشی ها را روی هم جوش لب به لب داده همچنین با جوش دادن کامل پلیت مذکور این اتصال را قویتر میکنیم.

نقطه انتهایی نبشی های ستون آهنکشی در آسانسورهای با سرعت 1متر بر ثانیه و تا 8 نفر ،از کف آخرین توقف حداقل برابر با 420 سانتیمتر (ترجیحا 430 سانتیمتر) میباشد.

( با شرکت فروشنده آسانسور کنترل شود ) این نکته را یادآوری کنیم که در این اندازه فرض بر این شده است که هنوز کف تمام شده مشخص نشده.

نکته : توجه داشته باشید که ارتفاع از کف سکوی دال بتنی تا سقف موتورخانه آسانسور حداقل 180 سانتیمتر میباشد و در حالت ایده آل حداقل 200 سانتیمتر است.

کلاف بندی :

با توجه به ابعاد بدست آمده از چاه آسانسور آهن آلات مربوط به کلاف آهنکشی را برش میزنیم.

(سمت ورودی درب آسانسور کلاف نمیکشیم)

تذکر : کلافها بایستی کاملا تراز اجرا شوند.

تعداد کلافها :

– یک کلاف در چاله بفاصله 30 سانتیمتر از کف چاله

– بقیه کلافها بفاصله حداقل 120 تا حداکثر 250 سانتیمتر از هم (معمولا 150 سانتیمتر)

– یک کلاف بفاصله 30 سانتیمتر زیر کلاف دال

سیستم اضطراری آسانسور چطور کار می‌کند؟

هنگامی که ناگهان برق قطع می‌شود، یک سیستم نجات اضطراری معمولی، طی  30 ثانیه شما را به نزدیک‌ترین طبقه ممکن می‌رساند. ساده‌ترین توضیح نحوه عملکرد سیستم اضطرای آسانسور این است که با قطعی برق، مگنت باز می‌شود و در صورتی که آسانسور درایو داشته باشد، موتور با نیروی باطری آسانسور یا UPS به دو طرف زور می‌زند. بسته به اینکه کدام سمت آمپر کمتری بکشد، کابین آسانسور به همان سمت هدایت می‌شود.

اگر بخواهیم دقیق‌تر بگوییم این مقایسه آمپرها در دو جهتِ حرکت موتور، توسط میکروکنترلر – که پردازشگری است که درواقع مغز تابلو فرمان شماست – انجام می‌شود. در نهایت، شما به نزدیک‌ترین طبقه برده می‌شوید.

سیستم اضطراری آسانسورهای چندکابینه

در مواردی که چندین آسانسور وجود دارد (مثل مجتمع‌هایی با تعداد بسیار زیادی آسانسور) کابین‌های آسانسور با قطعی برق باید به لابی برگردند و در آنجا با درهای باز متوقف بمانند. حین اینکه هرکدام از کابین‌های آسانسور در حال برگشت هستند، بقیه کابین‌ها باید متوقف باشند تا اضافه‌باری برای ژنراتورهای برق اضطراری یا باتری‌ها ایجاد نشود؛ که البته این بستگی مستقیم به ظرفیت ژنراتور برق اضطراری یا باتری اضطراری دارد.

باتری اضطراری آسانسور

وقتی تمام کابین‌ها به لابی برگشتند، یک یا چند کابین انتخاب می‌شوند تا با برق ژنراتور کار کنند؛ تعداد آنها به ظرفیت ژنراتور بستگی دارد. این بخش اتوماتیک را می‌توان به‌صورت دستی انجام داد. تعداد واقعی کابین‌هایی که با برق اضطراری کار می‌کنند را می‌توان یک مقدار ازپیش‌برنامه‌ریزی‌شده قرار داد و تعداد کابین‌ها نباید از مقدار تعیین‌شده بیشتر شود.

توجه کنید که برای ساختمان‌های بزرگ با تعداد زیاد آسانسور استفاده از ژنراتور برق اضطراری به‌جای باتری منطقی‌ست.

سیستم اضطراری آسانسورهای هیدرولیک

برای آسانسورهای هیدرولیک نیز باید سیستمی برای پایین آوردن آسانسور در زمان قطعی برق موجود باشد. این عملیات می‌تواند کابین را به پایین‌ترین سطح بیاورد و برای مسافران امکان خارج شدن از کابین آسانسور را فراهم کند. برای این عملیات به یک سیستم تغذیه باتری‌دار نیاز است. در ساختمان‌هایی مانند بیمارستان‌ها و آسایشگاه‌ها از یک ژنراتور برق اضطراری استفاده می‌شود.

UPS بهتر است یا باتری آسانسور؟

اگر شما در یک ساختمان معمولی هستید، از هردوی باتری آسانسور و UPS می‌توان استفاده کرد. اما این دو تفاوت‌هایی دارند؛ به‌طور مثال UPS عمر متوسط 4-5 سال را دارد اما باتری آسانسور 1 تا 2 سال عمر دارد. با این حال، UPS از باتری آسانسور گران‌تر است.

برتری دیگر UPS بر باتری این است که کیفیت شارژ و دشارژ آن بهتر است.

انواع روشهای متداول سیم کشی مجموعه شاسی

انواع روشهای متداول سیم کشی مجموعه شاسی

روش موازی دو سیم با دو خط مجزا برای سیگنالهای سوییچ و نمایشگر نوری هر شاسی،که این روش در آسانسور های قدیمی کاربرد داشته و امروزه تقریبا منسوخ گردیده است.

Ø  ‏ روش موازی تک سیم با یک خط مشتری برای سیگنالهای سوییچ و نمایشگر نوری هر شاسی، که امروزه شایع ترین روش در آسانسور های معمولی با طبقات کم و متوسط می باشد.

Ø  ‏ روش سریال توسط برد الکترونیکی مبدل که این روش بیشتر در آسانسور های مرتفع وخصوصأ برای شاسی های داخل کابین (بعلت صرفه جویی در مصرف تراول کابل) مورد استفاده میباشد.

سیم کشی به روش موازی تک سیم

در این روش ضمن تغذیه شاسی با یک ولتاژ ۲۴ ‏ولت ، خط کاتد نمایشگر به یک سر سوییچ متصل شده و خط سیگنال شاسی را ایجاد مینماید. در این ترکیب تست صحت عملکرد شاسی و مدار تغذیه آن بسادگی انجام میشود. با فشردن شاسی نمایشگر آن روشن شده و با رها کردن شاسی (در صورت آزاد بودن خط سیگنال) نمایشگر خاموش میشود.

نحوه عملکرد اتصال یک شاسی به سیستم کنترل آسانسور بدین صورت است که:

‏۱- در حالت اولیه نمایشگر شاسی خاموش بوده و سوییچ در وضعیت قطع می باشد. سطح ولتاژ خط سیگنال در این شرایط ۲۲ ‏ولت می باشد.

۲- ‏با فشردن شاسی توسط استفاده کننده ، سوییچ بسته شده و ضمن روشن شدن نمایشگرشاسی ، ولتاژ خط سیگنال به صفر می رسد.

این ‏وضعیت بلافاصله توسط بخش ورودی شاسی سیستم کنترل آسانسور (مقایسه کننده) تشخیص داده شده و در صورت امکان پذیرش شاسی ‏(قرار نداشتن در مود رویزیون و…) سیستم کنترل ، فرمان پذیرش شاسی را صادر کرده و ‏خط سیگنال را از طریق سوییچ الکترونیکی خود به ‏ولتاژصفر (پتانسیل زمین) وصل می کند.

۳- ‏استفاده کننده شاسی را رها می کند . در این حالت با پذیرش شاسی توسط سیستم کنترل ، خط سیگنال توسط آن تا لحظه انجام سرویس در پتانسیل صفر نگه داشته شده و نمایشگر شاسی روشن می ماند.

۴- ‏پس از رسیدن آسانسور به طبقه مقصد ، سیستم کنترل با قطع سوییچ الکترونیکی خود ، خط سیگنال را از پتانسیل صفر جدا کرده و نمایشگر شاسی را خاموش می کند. به این ترتیب سیستم دوباره به حالت اولیه باز می گردد.

نمایشگر طبقه و جهت

امروزه نمایشگرهای آسانسور با قابلیتها و امکانات متنوعی عرضه می گردند. در یکسر این طیف نمایشگرهای رقمی هفت قسمتی یا اصطلاحا “سون سگمنت” ساده برای ا علام موقعیت آسانسور به همراه دو قطعه نورانی برای نمایش جهت قرار دارند. از سوی دیگرنمایشگرهایLCD ‏گرافیگی تک رنگ (معمولا آبی) قرار دارند که علاوه بر موارد فوق قادرند اطلاعات مفصلی نظیر مودعملکرد آسانسور ، وضعیت باز و بسته شدن در، وضعیت بارگذاری کابین، تاریخ و ساعت و… را نمایش دهند . نمایشگرهای رنگیRGB ‏با قابلیتهای پخش اسلاید یا سیگنال ویدئویی می توانند در پس زمینه نمایش اطلاعات آسانسور ، به پخش اسلاید و یا تصاویر متحرک ، ویدئویی بپردازند. امروزه استفاده از این قبیل نمایشگرهادر ساختمانهای اداری و تجاری برای امور تبلیغاتی مرسوم گشته است. نمایشگرهایی از نوع LCD ‏رقمی Latticeیا مدلهای مبتنی بر دیود نورانی (ماتریس نقطه اییا اصطلاحا ریزشی) در میانه این طیف قرار دارند.

‏نمایشگرها عناصری هستند که اطلاعات خود را بصورت یک طرفه از سیستم کنترل آسانسوردریافت می کنند . تکنیکهای متعددی برای ارسال اطلاعات به نمایشگرها وجود دارند که عبارتنداز:

‏الف- تکنیک ارسال موازی:

در روشهای موازی برای نمایش سیگنالهای جهت ازدو خط استفاده شده ولی ‏برای نمایش عدد از روشهای زیر استفاده می شود:

‏۱- ارسال موازی به روش خطی (بدون کد گذاری): در این روش قدیمی به ازاء هر طبقه یک خط سیگنال یا به اصطلاح خط نمراتور وجود دارد که بسته به موقعیت آسانسور در هر لحظه فقط یکی از آنها فعال است. به دلایل اقتصادی، دشواری اجرا و جایگزین شدن نمایشگرهای رقمی یا دیجیتال به جای نمایشگرهای قدیمی لامپی ، امروزه از این روش برای آسانسور های جدید استفاده نمی شود.

۲-  ‏ارسال موازی با کدینگ “سون سگمنت” :  در این روش که امروزه تقریبا برای اکثریت کاربردها مورد استفاده می باشد.  از تعداد ۷ ‏خط ارتباطی برای رقم کم ارزش سمت راست نمایشگر و تعداد یک یا دو خط برای نمایش علامت منفی یا عدد ۱ در رقم دوم استفاده شده و بندرت تمامی ۷ ‏خط لازم برای نمایش رقم دوم برقرار می گردد.

این روش در مقایسه با روش خطی اگر چه برای ساختمانهای کم تر از ۷ ‏توقف از نظر مصرف سیم های ارتباطی و دشواری اجراء مناسب به نظر نمی رسد ، اما استفاده از آن بدلایل عدم پیچیدگی نصب و عیب یابی و سهولت برنامه ریزی متمرکز آنچه باید به ازاء هر طبقه نمایش یابد، بسیار متداول گشته است.

۳- ‏ارسال موازی با کدهایGREY ، BCD ‏و یا باینری: از این روشها بندرت وفقط در موارد خاص که یک منبع ، تامین کننده سیستم کنترل آسانسور، پنلهای شاسی / نمایشگرو مجموعه سیم کشی کانکتوری پیش ساخته باشد، مورد استفاده قرار می گیرد. در این روشهاعمل عیب یابی پیچیده تر می باشد.

‏ب- تکنیک ارسال سریال:

در این روشها از سیستمهای میکرو پروسسوری در هردو سوی ارتباط استفاده شده و مزیت کاهش خطوط ارتباطی و سهولت عیب یابی به بهای افزایش هزینه و پیچیدگی فنی بدست می آید. این روشها عبارتند از:

‏۱- ارسال سریال به روشRS485  ‏با دوسیم به هم تابیده : در این روش که با هدف صرفه جویی در مصرف کابل تراول و عمدتا برای تبادل اطلاعات بین سیستم کنترل و کابین آسانسور مورد استفاده قرار می گیرد، در کناردیگر اطلاعات مبادله شده ، اطلاعات نمایشگر نیز بصورت سریال از طریق دو خط ارتباطی بهم تابیده به برد مبدل روی کابین رسیده و از آنجاپس از تبدیل به فرم موازی ، معمولا بصورت متداول با کد “سون سگمنت” برای نمایشگرها ارسال می گردد.

۲- ‏ارسال سریال تک سیم به روش خاص: در این روش با احتساب دو خط دیگر برای تغذیه،کلا فقط به سه رشته سیم برای ارتباط با نمایشگرها نیاز می باشد. همچنین از هیچ پروتکل سخت افزاری و نرم افزاری استاندارای استفاده نشده و هر سازنده ای مدل خاص خود را برای سیستم کد کننده (مبدل موازی به سریال) و سیستم نمایشگر ارائه می دهد. از این روش عمدتابرای ارتباط با نمایشگرهایLCD ‏یا ماتریس نقطه ای در طبقات استفاده می گردد.

۳- ‏ارسال سریال به روشCANBUS ‏:استاندارد CAN(ControllerAreaNetwork) ‏یک شیوه تکامل یافته از روشهای سریال است که برای عملکرد مطمئن در محیطهای صنعتی دارای نویز، اغتشاش و تداخل طراحی گردیده است.

ویژگیهای این استاندارد برای کاربرد در آسانسور ازنظر تامینسرعتهای تبادل اطلاعات ، حفاظت و قابلیت اطمینان بسیار بالای آن ، ایده آل می باشد. در پی رواج این استانداردبرای سیگنالینگ در آسانسور ، هم اینک بسیاری از شرکتها و نهادهای آسانسوری معتبر اروپایی در حال توسعه و تکامل پروتکل نرم افزاری استاندارد و مشترک برای این روش در صنعت آسانسورهستند تا از این پس ، محصولات متنوع ساخت تولید کنندگان متفاوت به سهولت به یکدیگر متصل شده و با هم سازگار باشند.

درکشور ما بعلت نو بودن کاربرد این تکنولوژی درآسانسور وهزینه بالای آن، بندرت از این روش استفاده می شود.

‏سیم کشی شاسی و نمایشگر در پنلهای طبقات

‏مجموعه سیم کشی های مربوط به پنلهای طبقات و همچنین پنل کابین، سهم عمده ای ازدشواریهای اجرایی و هزینه های عملیات سیم کشی آسانسور در فرآیند نصب و راه اندازی را شامل می شود.

پرهیز از اشتباهات نصب تنها با مشخص کردن خطوط سیگنالهای متفاوت از طریق استفاده از رنگ بندی متمایز و استفاده از مارکینگ مناسب برای سیمهای ارتباطی میسر است .همچنین، استفاده از سرسیم برای اتصال سیمهای ارتباطی به ترمینالهای پیچی باعث افزایش ضریب اطمینان خواهد شد. از طرف دیگر استفاده از برخی سیمها و کابلها نظیر کابلهای تک رشته تلفنی بعلت نازکی و شکنندگی زیاد و احتمال بروز قطعی یا اتصالی با خطوط مجاوربه هیچ وجه توصیه نمی گردد

سیم کشی شاسی های احضار:

پساز برقراری خطوط تغذیه صفر و ۲۲ ‏ولتی با رنگ بندی مناسب در چاه آسانسور و ایجاد انشعابهای لازم برای اتصال به شاسی در هر طبقه فقط باید اتصال خط سیگنال به هر شاسی نیز باخطوط رنگ بندی و علامت گذاری شده بصورت نقطه به نقطه بین هر شاسی و ترمینال مربوطهروی سیستم کنترل انجام گیرد.

‏سیم کشی نمایشگرهای طبقات :

اجرای سیم کشی و انشعابات مکرر و پر تعدادی در بردهای نمایشگر پنلهای طبقات به مراتب دشوار تر است. بدین صورت که هر خط نمایشگر باید ضمن اتصال به برد به نمایشگر پنل بصورت یک انشعاب، مسیر خود را به نمایشگر طبقه بعدی ادامه دهد. حال اگر از سرسیم های مجزا برای دو سیم ورودی و خروجی هر ترمینال استفاده شود، با مسئله تراکم در فضای اتصال ترمینالهای ظریف برد نمایشگر مواجه شده و اگر هر دو سیم ورودی و خروجی هر ترمینال را به هم تابیده و از یک سر سیم برای قرار دادن آنها زیرترمینال استفاده شود، این عمل نیز با استاندار دهای سیم کشی اصولی مغایرت دارد. برخی از نصابهای آسانسور برای حل این معضل و نیز کاهش تراکم خطوط در پنلهای طبقات مبادرت به این استفاده از ترمینالهای پلاستیکی معمولی و انجام انشعاب توسط آنها در فضای درون کانال سیم کشی داخل چاه آسانسور می نمایند.

انواع روشهای متداول سیم کشی مجموعه شاسی

روش موازی دو سیم با دو خط مجزا برای سیگنالهای سوییچ و نمایشگر نوری هر شاسی،که این روش در آسانسور های قدیمی کاربرد داشته و امروزه تقریبا منسوخ گردیده است.

Ø  ‏ روش موازی تک سیم با یک خط مشتری برای سیگنالهای سوییچ و نمایشگر نوری هر شاسی، که امروزه شایع ترین روش در آسانسور های معمولی با طبقات کم و متوسط می باشد.

Ø  ‏ روش سریال توسط برد الکترونیکی مبدل که این روش بیشتر در آسانسور های مرتفع وخصوصأ برای شاسی های داخل کابین (بعلت صرفه جویی در مصرف تراول کابل) مورد استفاده میباشد.

سیم کشی به روش موازی تک سیم

در این روش ضمن تغذیه شاسی با یک ولتاژ ۲۴ ‏ولت ، خط کاتد نمایشگر به یک سر سوییچ متصل شده و خط سیگنال شاسی را ایجاد مینماید. در این ترکیب تست صحت عملکرد شاسی و مدار تغذیه آن بسادگی انجام میشود. با فشردن شاسی نمایشگر آن روشن شده و با رها کردن شاسی (در صورت آزاد بودن خط سیگنال) نمایشگر خاموش میشود.

نحوه عملکرد اتصال یک شاسی به سیستم کنترل آسانسور بدین صورت است که:

‏۱- در حالت اولیه نمایشگر شاسی خاموش بوده و سوییچ در وضعیت قطع می باشد. سطح ولتاژ خط سیگنال در این شرایط ۲۲ ‏ولت می باشد.

۲- ‏با فشردن شاسی توسط استفاده کننده ، سوییچ بسته شده و ضمن روشن شدن نمایشگرشاسی ، ولتاژ خط سیگنال به صفر می رسد.

این ‏وضعیت بلافاصله توسط بخش ورودی شاسی سیستم کنترل آسانسور (مقایسه کننده) تشخیص داده شده و در صورت امکان پذیرش شاسی ‏(قرار نداشتن در مود رویزیون و…) سیستم کنترل ، فرمان پذیرش شاسی را صادر کرده و ‏خط سیگنال را از طریق سوییچ الکترونیکی خود به ‏ولتاژصفر (پتانسیل زمین) وصل می کند.

۳- ‏استفاده کننده شاسی را رها می کند . در این حالت با پذیرش شاسی توسط سیستم کنترل ، خط سیگنال توسط آن تا لحظه انجام سرویس در پتانسیل صفر نگه داشته شده و نمایشگر شاسی روشن می ماند.

۴- ‏پس از رسیدن آسانسور به طبقه مقصد ، سیستم کنترل با قطع سوییچ الکترونیکی خود ، خط سیگنال را از پتانسیل صفر جدا کرده و نمایشگر شاسی را خاموش می کند. به این ترتیب سیستم دوباره به حالت اولیه باز می گردد.

نمایشگر طبقه و جهت

امروزه نمایشگرهای آسانسور با قابلیتها و امکانات متنوعی عرضه می گردند. در یکسر این طیف نمایشگرهای رقمی هفت قسمتی یا اصطلاحا “سون سگمنت” ساده برای ا علام موقعیت آسانسور به همراه دو قطعه نورانی برای نمایش جهت قرار دارند. از سوی دیگرنمایشگرهایLCD ‏گرافیگی تک رنگ (معمولا آبی) قرار دارند که علاوه بر موارد فوق قادرند اطلاعات مفصلی نظیر مودعملکرد آسانسور ، وضعیت باز و بسته شدن در، وضعیت بارگذاری کابین، تاریخ و ساعت و… را نمایش دهند . نمایشگرهای رنگیRGB ‏با قابلیتهای پخش اسلاید یا سیگنال ویدئویی می توانند در پس زمینه نمایش اطلاعات آسانسور ، به پخش اسلاید و یا تصاویر متحرک ، ویدئویی بپردازند. امروزه استفاده از این قبیل نمایشگرهادر ساختمانهای اداری و تجاری برای امور تبلیغاتی مرسوم گشته است. نمایشگرهایی از نوع LCD ‏رقمی Latticeیا مدلهای مبتنی بر دیود نورانی (ماتریس نقطه اییا اصطلاحا ریزشی) در میانه این طیف قرار دارند.

‏نمایشگرها عناصری هستند که اطلاعات خود را بصورت یک طرفه از سیستم کنترل آسانسوردریافت می کنند . تکنیکهای متعددی برای ارسال اطلاعات به نمایشگرها وجود دارند که عبارتنداز:

‏الف- تکنیک ارسال موازی:

در روشهای موازی برای نمایش سیگنالهای جهت ازدو خط استفاده شده ولی ‏برای نمایش عدد از روشهای زیر استفاده می شود:

‏۱- ارسال موازی به روش خطی (بدون کد گذاری): در این روش قدیمی به ازاء هر طبقه یک خط سیگنال یا به اصطلاح خط نمراتور وجود دارد که بسته به موقعیت آسانسور در هر لحظه فقط یکی از آنها فعال است. به دلایل اقتصادی، دشواری اجرا و جایگزین شدن نمایشگرهای رقمی یا دیجیتال به جای نمایشگرهای قدیمی لامپی ، امروزه از این روش برای آسانسور های جدید استفاده نمی شود.

۲-  ‏ارسال موازی با کدینگ “سون سگمنت” :  در این روش که امروزه تقریبا برای اکثریت کاربردها مورد استفاده می باشد.  از تعداد ۷ ‏خط ارتباطی برای رقم کم ارزش سمت راست نمایشگر و تعداد یک یا دو خط برای نمایش علامت منفی یا عدد ۱ در رقم دوم استفاده شده و بندرت تمامی ۷ ‏خط لازم برای نمایش رقم دوم برقرار می گردد.

این روش در مقایسه با روش خطی اگر چه برای ساختمانهای کم تر از ۷ ‏توقف از نظر مصرف سیم های ارتباطی و دشواری اجراء مناسب به نظر نمی رسد ، اما استفاده از آن بدلایل عدم پیچیدگی نصب و عیب یابی و سهولت برنامه ریزی متمرکز آنچه باید به ازاء هر طبقه نمایش یابد، بسیار متداول گشته است.

۳- ‏ارسال موازی با کدهایGREY ، BCD ‏و یا باینری: از این روشها بندرت وفقط در موارد خاص که یک منبع ، تامین کننده سیستم کنترل آسانسور، پنلهای شاسی / نمایشگرو مجموعه سیم کشی کانکتوری پیش ساخته باشد، مورد استفاده قرار می گیرد. در این روشهاعمل عیب یابی پیچیده تر می باشد.

‏ب- تکنیک ارسال سریال:

در این روشها از سیستمهای میکرو پروسسوری در هردو سوی ارتباط استفاده شده و مزیت کاهش خطوط ارتباطی و سهولت عیب یابی به بهای افزایش هزینه و پیچیدگی فنی بدست می آید. این روشها عبارتند از:

‏۱- ارسال سریال به روشRS485  ‏با دوسیم به هم تابیده : در این روش که با هدف صرفه جویی در مصرف کابل تراول و عمدتا برای تبادل اطلاعات بین سیستم کنترل و کابین آسانسور مورد استفاده قرار می گیرد، در کناردیگر اطلاعات مبادله شده ، اطلاعات نمایشگر نیز بصورت سریال از طریق دو خط ارتباطی بهم تابیده به برد مبدل روی کابین رسیده و از آنجاپس از تبدیل به فرم موازی ، معمولا بصورت متداول با کد “سون سگمنت” برای نمایشگرها ارسال می گردد.

۲- ‏ارسال سریال تک سیم به روش خاص: در این روش با احتساب دو خط دیگر برای تغذیه،کلا فقط به سه رشته سیم برای ارتباط با نمایشگرها نیاز می باشد. همچنین از هیچ پروتکل سخت افزاری و نرم افزاری استاندارای استفاده نشده و هر سازنده ای مدل خاص خود را برای سیستم کد کننده (مبدل موازی به سریال) و سیستم نمایشگر ارائه می دهد. از این روش عمدتابرای ارتباط با نمایشگرهایLCD ‏یا ماتریس نقطه ای در طبقات استفاده می گردد.

۳- ‏ارسال سریال به روشCANBUS ‏:استاندارد CAN(ControllerAreaNetwork) ‏یک شیوه تکامل یافته از روشهای سریال است که برای عملکرد مطمئن در محیطهای صنعتی دارای نویز، اغتشاش و تداخل طراحی گردیده است.

ویژگیهای این استاندارد برای کاربرد در آسانسور ازنظر تامینسرعتهای تبادل اطلاعات ، حفاظت و قابلیت اطمینان بسیار بالای آن ، ایده آل می باشد. در پی رواج این استانداردبرای سیگنالینگ در آسانسور ، هم اینک بسیاری از شرکتها و نهادهای آسانسوری معتبر اروپایی در حال توسعه و تکامل پروتکل نرم افزاری استاندارد و مشترک برای این روش در صنعت آسانسورهستند تا از این پس ، محصولات متنوع ساخت تولید کنندگان متفاوت به سهولت به یکدیگر متصل شده و با هم سازگار باشند.

درکشور ما بعلت نو بودن کاربرد این تکنولوژی درآسانسور وهزینه بالای آن، بندرت از این روش استفاده می شود.

‏سیم کشی شاسی و نمایشگر در پنلهای طبقات

‏مجموعه سیم کشی های مربوط به پنلهای طبقات و همچنین پنل کابین، سهم عمده ای ازدشواریهای اجرایی و هزینه های عملیات سیم کشی آسانسور در فرآیند نصب و راه اندازی را شامل می شود.

پرهیز از اشتباهات نصب تنها با مشخص کردن خطوط سیگنالهای متفاوت از طریق استفاده از رنگ بندی متمایز و استفاده از مارکینگ مناسب برای سیمهای ارتباطی میسر است .همچنین، استفاده از سرسیم برای اتصال سیمهای ارتباطی به ترمینالهای پیچی باعث افزایش ضریب اطمینان خواهد شد. از طرف دیگر استفاده از برخی سیمها و کابلها نظیر کابلهای تک رشته تلفنی بعلت نازکی و شکنندگی زیاد و احتمال بروز قطعی یا اتصالی با خطوط مجاوربه هیچ وجه توصیه نمی گردد

سیم کشی شاسی های احضار:

پساز برقراری خطوط تغذیه صفر و ۲۲ ‏ولتی با رنگ بندی مناسب در چاه آسانسور و ایجاد انشعابهای لازم برای اتصال به شاسی در هر طبقه فقط باید اتصال خط سیگنال به هر شاسی نیز باخطوط رنگ بندی و علامت گذاری شده بصورت نقطه به نقطه بین هر شاسی و ترمینال مربوطهروی سیستم کنترل انجام گیرد.

‏سیم کشی نمایشگرهای طبقات :

اجرای سیم کشی و انشعابات مکرر و پر تعدادی در بردهای نمایشگر پنلهای طبقات به مراتب دشوار تر است. بدین صورت که هر خط نمایشگر باید ضمن اتصال به برد به نمایشگر پنل بصورت یک انشعاب، مسیر خود را به نمایشگر طبقه بعدی ادامه دهد. حال اگر از سرسیم های مجزا برای دو سیم ورودی و خروجی هر ترمینال استفاده شود، با مسئله تراکم در فضای اتصال ترمینالهای ظریف برد نمایشگر مواجه شده و اگر هر دو سیم ورودی و خروجی هر ترمینال را به هم تابیده و از یک سر سیم برای قرار دادن آنها زیرترمینال استفاده شود، این عمل نیز با استاندار دهای سیم کشی اصولی مغایرت دارد. برخی از نصابهای آسانسور برای حل این معضل و نیز کاهش تراکم خطوط در پنلهای طبقات مبادرت به این استفاده از ترمینالهای پلاستیکی معمولی و انجام انشعاب توسط آنها در فضای درون کانال سیم کشی داخل چاه آسانسور می نمایند.

دسترسی های موتورخانه آسانسور

راه دسترسی به هر در یا دریچه اضطراری که به فضاهای ماشین آلات و فلکه ها منتهی می شود، باید:

الف – دارای روشنایی مناسبی باشد که از تجهیزات دائمی تأمین گردد :

ب -به آسانی و با ایمنی کامل در تمام وضعیت ها بدون ضرورت ورود به مکان های خصوصی بتوان از آن

استفاده نمود.

دسترسی ایمن افراد به فضاهای ماشین آلات و فلکه ها باید تأمین شود. ترجیحا این دسترسی باید از طریق راه پله صورت گیرد. در صورت عدم امکان نصب راه پله، می توان از نردبانی که الزامات زیر را بر آورده کند، استفاده نمود:

الف – برای دسترسی به فضاهای ماشین آلات و فلکه ها، ارتفاع نردبان از بالاترین سطح دسترسی به وسیله راه پله نباید بیش از ۴m باشد.

ب – نردبان باید به گونه ای در محل دسترسی بسته شود که برداشتن آن ممکن نباشد.

پ- نردبان هایی که ارتفاعشان بیش از ۱/۵m است، هنگامی که در موقعیت دسترسی قرار می گیرند، باید نسبت به افق زاویه ای در حدود ۷۶ تا ۷۵ درجه داشته و امکان سر خوردن و برگشتن آن ها وجود نداشته باشد؛

ت –عرض مفید نردبان حداقل ۰/۳۵m باشدو عمق هر پله آن نباید از ۲۵mm کمتر باشد. در صورتی که از نردبان قائم استفاده می شود باید حداقل فاصله بین پله ها و دیوار پشت نردبان ۰/۱۵m باشد. پله ها  باید برای تحمل بار ۱۵۰۰N طراحی شوند:

ث- در مجاورت بالاترین پله های نردبان باید حداقل یک دستگیره با دسترسی آسان وجود داشته باشد:

ج–در محدوده افقی ۱٫۵m اطراف نردبان، باید امکان سقوط افراد بیش از ارتفاع نردبان وجود نداشته باشد.

ماشین آلات داخل موتورخانه آسانسور

وقتی که سیستم محرکه آسانسور و تجهیزات مربوطه در موتور خانه قرار دارند، موتور خانه باید شامل دیوارهای صلب، سقف، کف، در و با دریچه افقی باشد.

موتور خانه نباید برای مواردی به غیر از آسانسور استفاده شود و نباید شامل کانال، کابل یا وسایلی جز وسایل آسانسور باشد.

به هر حال در موتورخانه ها می تواند موارد زیر وجود داشته باشد:

الف- ماشین آلات برای آسانسورهای خدماتی و پلکان برقی؛

ب- تجهیزات تهویه مطبوع یا حرارتی مربوط به این فضاها، به جز سیستم های گرمایش با بخار و تأسیسات و گرمایش آب با فشار بالا:

پ- حسگرهای آتش یا سیستم اطفاء حریق، با دمای عملکرد بالا، مناسب برای تجهیزات برقی، پایدار در دوره زمانی معین و محافظت شده به طور مناسب در برابر ضربات اتفاقی.

 

کاور استیل یا روکش استیل چیست؟

کاور استیل به دلیل ترکیب آلیاژی خاصی که دارد دچار زنگ زدگی نمی شود و از اینرو دوام و ماندگاری بالایی دارد و برای نوسازی ساختمان های قدیمی گزینه ای مناسب و به صرفه می باشد. کاور استیل مناسب مکان های مرطوب است که دائما در تماس با آب قرار دارند مانند سرویس های بهداشتی و حمام، آشپزخانه ها ، پیشخوان های استخرها ، ستون ها و دیواره های داخلی و نمای بیرونی ساختمان ها. این نوع از روکش در برابر تغییرات آب و هوایی بسیار مقاوم و بادوام است.

روکش استیل در دو کیفیت با دو نوع ورق از آلیاژ 201 و 304 در ضخامت های 0/7 تا 2 میلیمتر برای کاور سطوح مختلف استفاده می شود. ورق کاری استیل برای زیبا سازی و افزایش طول عمر و بالا بردن بهداشت مکان های خاصی در ساختمان استفاده می شود. به صورت استاندارد از کاور استیل 304 برای روکش جاهایی که به صورت مداوم در معرض هوا و رطوبت قرار دارند استفاده می شود زیرا این ورق های استیل ضد زنگ بوده و در طولانی مدت رنگ و کیفیت آنها تغییر نمی کند. در مقابل ورق های استیل 304 نوع ارزان تر آن یعنی کاور استیل 201 قرار دارد که درصد کروم و نیکل آن پایین است و معمولا مناسب آب و هوای خشک و پایدار است. کاربرد این نوع از روکش نیز زیاد اسانواع زیر سازی کاور استیل

کاورهای استیل با توجه به اینکه جهت پوشش چه سطحی مورد استفاده قرار می گیرند نیاز به زیر سازی متفاوتی می باشند. معمولا جهت کاور استیل ستون ها از ورق استیل ضد زنگ 304 و یا 316 که به صورت براق و یا خشدار می باشند استفاده می کنند. زیر سازی این نوع کاور می تواند به صورت شای آهنی از پروفیل 40 در 40 میلمیتر آهنی و ورق نبرد شده ویا زاویه داده شده آهن به عنوان زیر کار استفاده کرد که در این روش کاور کاری استیل ورق استیل به زیر سازی آهنی با چشب مخصوص چسبانده می شود و درز بین دو ورق استیل چرخانده شده در روی زیر سازی با زواری از جنس استیل پوشانده می شود. در زیر سازی با استفاده از ام دی اف باید از ورق استیلی با ضخامت بیشتر استفاده کرد زیرا در این مدل کاور مقاومت ورق نقش موثری در شکل پذیری استیل کاور شده بر روی ستون دارد.ت اما توصیه می شود که در نقاطی از ساختمان بکارگرفته شود که در معرض رطوبت و آب نباشد.

کاور استیل آسانسور

در کاور استیل آسانسور کمتر نیاز به زیر سازی است و تنها باید مراحل خم کاری و برش ورق استیل به درستی انجام شود. تنوع طرح و رنگ ورق استیل جهت کاور دیواره آسانسور زیاد بوده که امکان اجرای کاور استیل متنوع را می دهد. معمولا در پایین دیواره آسانسور از قرنیز استیل استفاده می شود.که این قرنیز می تواند با ورق استیل اجرا شود و هم می تواند با پروفیل استیل اجرا شود.

کاور استیل درب ها

در کاور استیل درب ها معمولا از دو روش چسب کاری ورق به شاسی آهنی درب و همچنین جوش دادن ورق استیل به شاسی استیل درب استفاده می شود. معمولا کاور استیل درب برای درب هایی به کار می رود که دارای ابعاد بزرگ و طرح متفاوت هستند. کاور درب استیل همان روکش استیل است که بر روی چهارچوب درب قرار داده می شود. این روکش به صورت تمام پوشش می باشد به طوری که جایی را خالی باقی نمی گذارد. از این درب های استیل می توان در ورودی ساختمان ها ی تجاری و اداری و مسکونی استفاده کرد. در درب های استیل، از کاور استیل قوطی نیز بهره گرفته می شود تا به امنیت کار افزوده شود.