ساختار داخلی کلید راکر

از کلید راکر می‌توان به عنوان یک سوئیچ روشن/خاموش در مدار استفاده کرد و به کمک آن دستگاه‌های مختلف مدار یا کل مدار را قطع و وصل کرد. در این بخش نحوه اتصالات کلید راکر را بیان خواهیم کرد.

کلید‌های راکر ممکن است با شکل‌های مختلفی در بازار ارائه شوند. کلید راکر چراغ دار و کلید راکر دایره ای از انواع این کلیدها هستند که در شکل زیر نمونه‌ای از آن‌ها نشان داده شده است.

در ادامه، نحوه اتصال کلید راکر تک پل تک مسیره (SPST) را نشان خواهیم داد. این کار به ما کمک می‌کند تا نحوه عملکرد کلیدهای راکر را درک کنیم و روش اتصال آن‌ها به مدار را فرا بگیریم. شکل زیر نمای کلی و ساختار داخلی یک کلید راکر SPST را نشان می‌دهد.

بر اساس این ساختار داخلی کلید راکر، مشاهده می‌کنیم که کلید می‌تواند در یکی از دو حالت قرار گیرد و برای تغییر حالت، می‌توان طرف دیگر قسمت متحرک بالای کلید را فشار داد. با این کار می‌توانید مدار یا دستگاهی را روشن یا خاموش کنید. یاتاقان فلزی، بسته به اینکه سوئیچ به کدام طرف باز شود، سوئیچ را به پایین می‌برد تا با یکی از دو طرف تماس پیدا کند.

پایه‌های کلید راکر

اکنون که با ساختار داخلی سوئیچ‌های راکر آشنا شده‌ایم، می‌خواهیم پایه‌های کلید راکر را بررسی ‌کنیم. سوئیچ‌های راکر 3 پایه دارند. شکل زیر نمودار شماتیک پایه‌های یک سوئیچ راکر SPST را نشان می‌دهد.

پایه شماره ۱ پایه‌ای است که توان ورودی به سوئیچ راکر به آن وصل می‌شود. در پین 2 لوازم جانبی سوئیچ برای روشن کردن متصل است. پایه 3 جایی است که سوئیچ یا به زمین متصل است یا مدار باز مانده است.

    برق ورودی (Power): منبع ورودی تأمین توان به این پایه متصل می‌شود.

    برق خروجی (Accessories): برق ورودی به تجهیزی که می‌خواهیم آن را قطع و وصل کنیم، از این پایه گرفته می‌شود.

    زمین (Ground): زمین سیستم به این پایه متصل می‌شود.

این 3 پایه هستند که اتصال الکتریکی را به مداری که سوئیچ راکر را در آن قرار می‌دهیم، برقرار می‌کنند.

 

وزنه تعادل آسانسور

نقش تعادل بار در آسانسورهای کششی را وزنه تعادل انجام می دهد. وزنه تعادل در آسانسور در سه نوع بتونی و چدنی و سربی تقسیم می شود. چگالی سرب بالاتر از چدن و چگالی چدن نیز بالاتر از بتون بوده و وزنه های بتونی از نوع بتون مسلح و با روکش پلاستیکی و گالوانیزه است و در ابعاد 57،67،77،87،97,107 سانتی متری بنا بر نوع قاب وزنه مورد استفاده قرار میگیرد.

البته وزنه چدنی و سربی در بعضی از آسانسورها به علت شرایط خاص در اندازه های غیر آماده به صورت سفارشی تولید میشود.

عرض وزنه های گالوانیزه ۱۵ سانتیمتر و ارتفاع آن ۱۶ سانتیمتر میباشد.

وزنه های گالوانیزه از وزنه های 57 تا 117 سانتیمتری تولید میشود که به علت قیمت مناسب و استاندارد بودن بهترین جایگزین برای وزنه های چدنی هستند مشخصات آن ها به شرح ذیل میباشد:

وزنه گالوانیزه 57 = 40 کیلوگرم

وزنه گالوانیزه 67 = 50 کیلوگرم

وزنه گالوانیزه 77 = 55 کیلوگرم

وزنه گالوانیزه 87 = 60 کیلوگرم

وزنه گالوانیزه 97 = 70 کیلوگرم

وزنه گالوانیزه 107 = 80 کیلوگرم

وزنه گالوانیزه 117 = 90 کیلوگرم

در سال های پیشین وزنه های آسانسور بیشتر از جنس پلاستیکی استفاده می شد، ولی با گذشت زمان به دلیل مشکلات استفاده از جنس پلاستیک در این وزنه ها از طرف سازمان های استاندارد جنس فلزی برای این منظور مورد تأیید قرار گرفت و امروزه تنها وزنه های فلزی هستند که مطابق ضوابط مهندسی و استانداردها بوده و در صنعت آسانسور متعارف شده اند.

پیچ و مهره در آسانسور

در صنعت آسانسور برای پشت بند ریل T5 که وظیفه متصل کردن دو ریل به هم دیگر را دارد مورد استفاده قرار میگیرد.هر کدام دارای یک پیچ و مهره و یک واشر فنری و یک واشر معمولی میباشد.

پیچ و مهره 8 در صنعت آسانسور برای پشت بند ریل T5 که وظیفه متصل کردن دو ریل به هم دیگر را دارد مورد استفاده قرار میگیرد.

در صنایع مختلف جهت اتصال قطعات از روشهای متعددی مانند چسب، میخ، پرچ، بست، پیچ و مهره، جوش و غیره استفاده میشود که هر یک در صنایع مختلف کاربرد بیشتری داشته و مزایا و معایب خود را دارند.

آنچه روشن است صنعت فلزات گسترده ترین نوع صنعت بوده که اتصالات در این صنعت بیشتر از اتصالات جوشی و اتصالات پیچ و مهره ای است. پیچ و مهره ها از آنجا که اولا قابل تعویض هستند و مهمتر از آن از آنجا که میتوانند از گریدی بالاتر از گرید دو قطعه قابل اتصال باشند به عنوان پرکاربردترین نوع اتصالات در صنعت فلزات هستند.

از پیچ مهره استفاده بسیار گسترده ای بالاخص در صنایع مختلف مانند نفت، گاز و پتروشیمی و آسانسور میشود. آنچه ذکر شد صرفا مصرف پیچ و مهره های شش گوش محسوب شده و انواع دیگر پیچ و مهره ها در صنایع دیگر کاربرد بسیار وسیعی دارند.

پیچ های شش گوش تمام رزوه دارای دو خصوصیت می باشند، الف) گل یا سر پیچ بصورت شش وجهی می باشد و ب) رزوه تا قسمت گلویی پیچ ادامه دارد.

از جمله پرکاربردترین نوع پیچ در صنایع به شمار می آید و بدون مهره استفاده می شوند

آبکاری پیچ و مهره ها از گذشته بسیار دور فرایندی برای مقاوم سازی آنها در برابر شرایط محیطی مرطوب، اسیدی و آمونیاکی بوده است. آبکاری پیچ و مهره ۱۰ مخصوص آسانسور

برای دریافت جدیدترین قیمت خرید و فروش پیچ و مهره ۱۰ مخصوص آسانسور و همچنین سایر قطعات مکانیک راه اندازی آسانسور می توانید با استفاده از مجموعه بازرگانی آسانسور برزده بهترین محصولات این مجموعه دسترسی داشته باشیم.

پیچ و مهره ۱۰ مخصوص آسانسور در صنعت آسانسور برای لقمه های ریل تی 5-( t5) وظیفه متصل کردن ریل به راکت را دارا می باشند استفاده می شوند.

در صنعت آسانسور برای اتصالات مختلف از روش‌های مختلفی از جمله میخ ، پیچ و مهره، جوش زدن و سایر موارد استفاده می شود به هر یک از این روشها متناسب با ساختار ساختمانی و چاهک ساختمانی نیز توسط سرویس کاران مورد بررسی قرار می گیرد.

سرویس کاران و نصابان ماهر در زمینه راه اندازی کابین های آسانسور و دیگر قسمت های آسانسور از روش های مختلف برای اتصالات آسانسور استفاده می نمایند که از این رو یکی از روش های اتصالات او را می توان پیچ و مهره ۱۰ مخصوص آسانسور دانست.

 

 

از مهمترین عیوب درب آسانسور

 

    قفل در خوب جا نمی خورد

عیوب درب آسانسور – برای رفع این مشکل می توانید سوراخ روی در را به وسیله سوهان، بزرگ کنید.

    درب آسانسور به طور کامل باز نمی شود

به احتمال زیاد زمان برای بازکردن درب آسانسور بسیار کم می باشد. در این شرایط شما می توانید وارد منوی Timer Setting  شوید و تایم Door Open Time را کمی بیشتر کنید. علاوه بر این امکان دارد ترمینال ورودی DC پل شده باشد، پس آن را نیز بررسی نمایید.

    درب اتومات کابین آرام و تند حرکت کن

شما می توانید از روی در اتومات سرعت را کم یا زیاد بکنید و یا آن را ریست نمایید.

    درب اتوماتیک به طور کامل باز نمی شود

یا مشکل از موتور سردر اتومات کابین می باشد و یا باید سرعت آن را کمی زیاد کنید.

    لته های در اتومات به خوبی باز و بسته نمی شوند

ممکن است لته ها کثیف شده باشند و یا ریل شل شده باشد.

    درب آسانسور پیش از بسته شدن کامل باز می شود

این مسئله ممکن است، به علت وجود اشکالی در میکروسوئیچ ضربه گیر درب آسانسور باشد و یا اینکه زمان برای بستن درب کم باشد. شما می توانید با ورود به تنظیمات تایمر آسانسور زمان بسته شدن در را زیاد کنید.

    درب نیمه اتوماتیک با موتور DC به خوبی کار نمی کند

 

ابتدا سیم هایی که از مکانیزم درب به تابلو وصل شده را باز کنید و بعد دو سیم را به هم وصل نمایید. در این وضعیت در بایستی بسته شود، همچنین وقتی دو سیم را قطع می کنید، باید درب باز شود. در صورتی که این موارد درست بود، می توانید عملکرد صحیح ترمینال تابلو مربط به شستی داخل کابین و KP را بررسی نمایید.

    کابین سر طبقه توقف کرده و درب اتوماتیک کابین باز نمی شود

ممکن است لته های درب اتومات کابین به روی ریل چسبیده شده باشند. همچنین احتمال دارد، موتور در اتومات روی کابین دچار مشکلی شده باشد.

    کنتاکتور بستن درب یا باز کردن درب آسانسور عمل نمی کند

در این شرایط باید کنترل بار موتور سر درب باید بررسی شود.

    درب اتوماتیک آسانسور با موتور DC به درستی کار نمی کند

برای رفع این مشکل می توانید سیم های COM – NO – NC که از بورد کنترلی درب به تابلو وصل شده را باز کنید و بعد سیم COM را به سیم NC  وصل کنید، در این حالت باید در بسته شود، سپس سیم COM را به NO ببندید که در این شرایط در بایستی باز شود. در صورتی که سیستم درب به این صورت درست عمل کرد، ترمینال مربوط به تابلو فرمان را بررسی نمایید، در صورت عملکرد نادرست سیم کشی سیستم درب مشکل دارد.

    درب آسانسور بسته شده اما آسانسور همچنان حرکتی نمی کند

این مشکل ممکن است به علت کامل نشدن مدار قفل در باشد. همچنین احتمال دارد، در سیم کشی ترمینال های درب مشکلی وجود داشته باشد

    درب کابین آسانسور در مواقعی که با مانع برخورد می کند، باز نمی شود

مشکل در تنظیم KP می باشد.

    پس از چند لحظه که درب اتوماتیک آسانسور بسته شد، دوباره باز می شود

مشکل در سیم کشی مدار ایمنی است و در اکثر مواقع قفل است. علاوه بر این دوشاخ درب اتومات کابین را نیز چک کنید. ممکن مشکلی نیز در آن وجود داشته باشد.

 

    تابلو فرمان ارور DOOR OPEN- FL 6 MU13 MD13 نشان می دهد

این فرمان ممکن است به این علت باشد که یکی از درب ها باز است و یا دو شاخ یکی از درب های آسانسور به خوبی جا نخورده است.

    تابلو فرمان ارور SAFTY_/_EO 420- FL 3 MU08 MD08 نشان می ده

این مسئله ممکن است به سه علت رخ دهد؛

    فیوز ۱۱۰ ولت خراب شده است.

    کنتاکت دو شاخ درب وصل نیست.

    یکی از سوئیچ های حد بالا و پایین و قارچی ته چاه و گاورنر بالا و پایین قطع شده است.

    تابلو فرمان ارور OPENING ERROR E8- FL 3 MU07 MD07 نشان می دهد

این مسئله ممکن است به علت ضعیف شدن موتور باشد، چراکه زمانی که موتور ضعیف می شود، قدرت باز کردن کمان را ندارد. همچنین ممکن است، لته های داخل کابین به کف چسبیده باشند و نگذارند درب باز و یا بسته شود.

لقمه ریل آسانسور و مهم ترین ویژگی های آن

انواع لقمه ریل آسانسور

به طور کلی می توان لقمه ها را به دو دسته تقسیم بندی کرد؛ لقمه پرسی و قالبی. لقمه ها از جنس فولاد یا چدن هستند .

لقمه ریل آسانسور چیست؟

لقمه یا بست آسانسور و وزنه تعادل تابع نوع آسانسور و طول ریل می باشند. نکته بسیار مهمی که در خصوص بست آسانسور باید بدانید آن است که چنانچه از نصب و راه اندازی آسانسور، سال ها گذشت و حتی در صورت نشست ساختمان و تحت فشار و خمش قرار گرفتن ریل های آسانسور، بست ها همچنان می بایست ثابت و در جای خود محکم باقی بمانند و هیچگونه صدمه ای نبینند. البته بهتر است که به نکته قبلی این مطلب را اضافه کنیم که ممکن است در اثر تغییر درجه حرارت و انبساط طولی خمش ریل رخ دهد که حتی در چنین وضعیتی نیز لقمه ریل ها یا بست آسانسور نباید تحت تأثیر نیرو ها قرار بگیرند و در جای خود شل بشوند

شرایط بسیار مهم نصب لقمه ریل آسانسور

در هنگام نصب و اجرای سفت کاری براکت بر روی ریل باید نکات مهمی را در نظر بگیرید:

• تمام سطح لقمه ریل می بایست روی براکت قرار گیرد. در صورتی که شرط ۱ انجام نشود یعنی لقمه نگهدارنده کج و یا سفت بسته نشود یا حتی به صورت شکسته (دفورمه) قرار گیرد، باید توجه داشت که ایراد از بست نگه دارنده است و باید تعویض شود و یا اینکه باید نسبت به کنترل و اصلاح وضعیت قرار گیری براکت یا ریل وارد عمل شد.

• درب و ریل کار یا نصاب و راه انداز آسانسور به هیچ عنوان حق جوشکاری کناره لقمه با سطح براکت را نداشته باشند. این کار به طور کلی ممنوع می باشد در ادامه چگونگی اتصال لقمه را با براکت توضیح خواهیم داد .

در آسانسورهایی با ارتفاع کمتر از ۴۰ متر اکثرا از بست های نوع ریختگی و در ارتفاع های بیش از ۴۰ متر از بست های نوع فنری استفاده می کنند .

نکته ای طلایی از لقمه ریل آسانسور

در ساختمان هایی با ارتفاع بیشتر از ۴۰ متر در اثر نشست مصالح و بتن و حتی جابه جایی بار سنگین توسط کابین آسانسور و یا تغییر درجه حرارت محیط، ریل ها باید بتوانند انبساط طولی داشته باشند و داخل لقمه ریل سرخورده و بصورت عمودی جا به جا شوند، ‌برای این منظور می بایست از بست خاصی که به طور رایج با نام بست فنری نام برده می شود، استفاده شود. این نوع لقمه ریل آسانسور (بست آسانسور) در سایز ها و اندازه های مختلفی توسط سازندگان بر اساس بازار مصرف برای مهندس های طراح و نصاب راه انداز های آسانسور، تولید می شود.

ساختمان هایی با ارتفاع بلند که در مکان های زلزله خیز ساخته می شوند و برج های مخابراتی که در حال ارتعاشات و نوسان مداوم هستند یا حتی بدلیل ویژگی کاهش حجم بتن به کار رفته در ساختمان که در اوایل ساخت کاهش حجم بیشتر است و رفته رفته این کاهش حجم کمتر می شود و حتی ایجاد خمش در ریل آسانسور که معمولا به دلیل آزاد بودن سر و انتهای ریل در داخل چاه حداکثر فشار نیروی اصطکاکی در براکت های وسط چاه صورت می گیرد، به دلایل ذکر شده در این متن ما مجبوریم که از لقمه ریل هایی در آسانسور بهره ببریم که بتواند تمامی مشکلات را پوشش داده و همچنین از اصطکاک کمتری برخوردار باشد.

نصب لقمه ریل آسانسور

برای نصب شما ابتدا می بایست براساس ریلی که در چاه آسانسور دارید و طریقه مهار آن، براکت و بست مورد نظرتان را سفارش دهید. معمولا سه نوع لقمه A11 و A13 و  A17 لقمه های رایجی اند که مثلا از لقمه a11 برای ریل T50 ,T 70 اسفاده می شود و مقدار گشتاور مهره های اتصال لقمه نگهدارنده ریل ۲۵(Nm) می باشد. برای نصب لقمه شما باید براکت را نصب کنید، سپس بست چدنی را در روبروی سوراخ پیچ براکت قرار دهید. سپس پیچ مورد نظر بست را به داخل بندازید و سپس یک لاتون (جهت تنظیم فواصل) یک واشر تخت و یک واشر فنری و سپس مهره مورد نظر پیچ را به داخل آن می اندازید و آن را محکم می بندید و دقت کنید که لقمه به صورت صاف و به دور از هرگونه کجی قرار گرفته باشد.

امروزه از براکت های خاصی استفاده می کنند که شامل قطعاتی است که سطح تماس پشت ریل با براکت و لبه های لقمه های براکت کمترین مقدار تماس و اصطکاک را دارند.

براکت آسانسور چیست و چه کاربردی دارد؟

ممکن است برایتان سوال باشد که براکت آسانسور چیست و چه کاربردی در صنعت آسانسور دارد. در این مطلب به نقش براکت در نصب ریل آسانسور خواهیم پرداخت. برای شناخت بیشتر براکت آسانسور چیست بهتر ست با کاربرد آن آشنا شوید.

براکت آسانسور چیست؟

براکت آسانسور بعنوان مهار کننده ریل های هدایت کننده کابین و ارتباط ریل های آسانسور به آهن کشی یا سازه درون چاه عمل می نمایند.از طرفی براکت ها را به عنوان تصحیح کننده ناشاقولی احتمالی چاه آسانسور یاد می کنند. در صورتی که ریل ها به درستی نصب شده باشند، حرکت آسانسور به صورت نرم و بدون تکان و ارتعاش و با حداقل صدای ممکن انجام می شود و نکته ای که وجود دارد این است که نصب درست ریل ها وابسته به اجرای صحیح براکت ریل آسانسور است.

نقش براکت آسانسور در نصب ریل آسانسور بسیار مهم است و در واقع براکت ها پایه هایی هستند که ریل ها توسط آن ها به سازه یا دیواره چاه متصل و نصب می شوند. سرعت حرکت، نوع اندازه ریل ها، ترمز ایمنی یا پاراشوت و ظرفیت کابین عواملی اند که می توانند نوع و اندازه براکت را مشخص کنند. براکت ها را از نبشی، ورقه آهنی یا ناودانی می سازند.

شرکت های نصاب آسانسور معمولا از براکت های مخصوص ریل های خود استفاده می کنند. همانطور که ریل ها باید از مقاومت کافی برخوردار باشند، براکت در آسانسور نیز باید از نوع قوی و محکم باشند تا ریل ها را نگه دارند.

انواع براکت آسانسور,براکت آسانسور,براکت آسانسور چیست,

براکت ریل آسانسور چه وظیفه ای دارد؟

زمانی که شما به خوبی براکت آسانسور چیست را درک کنید کاربرد آن در صنعت آسانسور را نیز به خوبی درک می کنید. پیمانکار آسانسور در طی عملیات اجرائی براکت ریل ها را به سازه ساختمان نصب می کند. محل اتصال معمولا به صورت تیر فلزی، دیوار آجری و یا بتنی می باشد و توسط پیمانکار ساختمان از قبل بنا می شود اگر چنانچه در چاه آسانسور مقدمات کار توسط پیمانکار ساختمانی  انجام نشده بود، مسئول نصب آسانسور هیچ گونه مسئولیتی برای سازه ندارد و می بایست از مسئول یا کارفرمای ساختمان تقاضا کند تا مقدمات نصب فراهم شود.

اگر از روش آهن کشی که در ایران مرسوم است، استفاده کنید ،می بایست ابعاد، نوع تیر ها و فاصله آن ها از یکدیگر را با توجه به نقشه ای که برای آسانسور ساختمان طراحی شده است بررسی کنید. اگر براکت ها به اسکلت فلزی ساختمان یا آهن کشی آسانسور متصل شود در واقع بهترین حالت برای نصب و نظارت نصاب آسانسور است.

محل قرار گیری براکت ها بسیار مهم اند، زیرا پس از نصب آن ها محل ریل ها تعیین می شود و لذا می بایست براکت ها در نقطه دقیق و درستی نصب شوند. لازم به تذکر است که حداقل یک براکت برای هر ریل در نظر گرفته شود.

براکت ها باید فاصله مشخصی از درب طبقه داشته باشند و بطور دقیق نسبت به همدیگر در طول چاه شاقول وگونیا باشند. شرکت های معروف در طی اقدامی انواع براکت آسانسور را طراحی کرده اند که می توان در انواع مختلفی از ابعاد ریل ها از آن براکت های قابل تنظیم استفاده کرد.

براکت وزنه آسانسور چه وظیفه ای دارد؟

اکنون به خوبی با براکت آسانسور چیست آشنا شدید. براکت های وزنه تعادل به دلیل ثابت بودن در محل نصب خود قابل تنظیم نیستند. بنابراین در هنگام نصب باید خیلی دقیق بود. چنانچه ریل های وزنه تعادل نیاز به جا به جایی داشته باشند به وسیله ورق های پر کننده (لاتون) تنظیم می شوند.

در نصب ریل ها اکثرا از براکت های نبشی یا ورق فلزی نورد شده دارای سوراخ های کشوئی اریب استفاده می کنند. فاصله براکت در آسانسور از یکدیگر حداقل ۱٫۵ متر و حداکثر ۲٫۵ متر در نظر گرفته می شود که بسته به ظرفیت و اندازه ریل های آسانسور متغیر اند.

نکته طلایی براکت آسانسور

در صورتی که براکتی که می بایست ریل را نگه داری کند، در محل اتصال بین دو ریل قرار گیرد، بهتر است براکت را در زیر ریلی نصب کنید که با ریل بالا سری در اتصال است. علت این کار آنست که در این حالت براکت هیچ گونه تماسی با پشت بند ریل ندارد .

همانطور که در مقاله های قبلی در خصوص ریل های آسانسور کششی گفته شده است، با توجه به نقشه های آسانسور محل قرار گیری براکت ها و ریل مشخص اند و ریل های ۵ متری در نقشه ها مشخص اند و یک یا دو عدد از ریل ها باید با طول کوتاه تری استفاده شوند.

آشنایی با سون سگمنت

سون سگمنت، Seven Segment یا p7-Segment که نام کامل تر آن Seven Segment Display، به معنای نمایشگر هفت قسمتی است، یکی از ساده ترین نمایشگرها برای نمایش اعداد و حروف است. همان طور که از نام آن مشخص است، این قطعه دارای هفت قسمت است که نتیجۀ روشن یا خاموش بودن آنها، نمایش اعداد و حروف است. آنها در انواع و اقسام مختلف ساخته می شوند. از لحاظ تعداد ارقام (Digit)، انواع تکی، 2 تایی، 3 تایی، 4 تایی و ... موجود هستند. یک دسته بندی دیگر، آنها را در دو نوع آند مشترک و کاتد مشترک قرار می دهد. همچنین اندازه ها، جنس ها، رنگ ها و شکل های مختلفی از نمایشگرهای هفت قسمتی وجود دارد. برای مثال نمایشگرهای هفت قسمتی وجود دارند که برای نمایش زمان به کار می روند. نمونه هایی هستند که هر سگمنت آنها از چندین LED ساخته شده است. انواعی هستند که در LCDها پیاده شده اند. منظور ما از سون سگمنت در این نوشته، نمایشگرهایی همانند نمایشگرهای تصویر زیر است. این نمایشگرها دارای 7 قسمت روشن شونده برای نمایش اعداد و برخی از حروف است. البته در اغلب آنها، نقطه نیز که نشان دهندۀ ممیز عدد اعشاری است، به عنوان سگمنت هشتم وجود دارد. در نوشتۀ «راه اندازی سون سگمنت با AVR» و «راه اندازی سون سگمنت با STM32» به راه اندازی این نمایشگرها با میکروکنترلرهای AVR و STM32 پرداختیم.

تاریخچه سون سگمنت

تاریخچه اختراع این نوع نمایشگر به اوایل سال 1903 در آمریکا بر می گردد. هنگامی که Carl Kinsly روشی برای  انتقال تلگراف ها و اعداد اختراع کرد. در این روش حروف و اعداد با نوارهایی به صورت قطعه ای چاپ می شدند. F. W. Wood در سال 1908 یک نمایشگر 8 قسمتی با یک خط مورب برای نمایش عدد 4، ساخت. در سال 1910 یک نمایشگر هفت قسمتی که با لامپ های رشته ای ساخته شده بود، روی پنل علامت اتاق دیگ بخار نیروگاه استفاده شد. همچنین این نوع نمایشگر را در نمایش شماره تلفن گرفته شده به اپراتورها هنگام انتقال از شماره گیری دستی به اتوماتیک به کار گرفتند. تا زمان ظهور LED در دهۀ 70، این نوع نمایشگرها به طور گسترده استفاده نشدند. پیش از استفادۀ LEDها در نمایشگرهای هفت قسمتی، برخی از آنها با رشته های تابنده (Filament Seven Segment Display) نمایش می دادند. و در ساخت آنها یک لامپ خلأ، مانند لوله های Nixie و نمایشگرهای فلورسنت اولیه به کار می رفت.

هر آسانسور چند درب دارد؟

در آسانسور های استاندارد به ازای هر توقف حداقل یک عدد درب طبقه در هر آسانسور وجود دارد.  علت اینکه میگوییم حداقل اینست که ممکن است در یک طبقه 2 یا بیشتر هم درب وجود داشته باشد. مثلا بعضی ساختمان ها در هر طبقه 2 یا بیشتر واحد وجود دارد که ورودی آسانسور هر واحد جدا می باشد.

چهارچوب درب های طبقه به اسکلت ساختمان توسط جوش متصل می شود و سپس دور آن دیوار چینی می شود تا  درب ها در جای خود محکم شوند.

علاوه بر این در داخل کابین هم برای هر جهت باز شدن درب حداقل یک درب کابین وجود دارد. زیرا ممکن است درب در جهت های متفاوتی باز شود.

انواع درب در آسانسور

۲ مدل درب طبقه آسانسور از نوع لولایی

ساده ترین و البته ارزان ترین نوع درب که می توان به عنوان درب طبقه قرار داد درب لولایی است. این نوع درب از یک چهارچوب و خود لته درب تشکیل شده است. بر روی این درب باید قفل جداگانه و دیکتاتور(آرامبند) نیز قرار داد. این نوع دربها را فقط به عنوان درب طبقه می توان استفاده کرد و برای درب کابین کاربرد ندارد.

درب اتوبوسی آسانسور در حالت نیمه باز

نحوه عملکرد این نوع درب مانند درب ورودی مسافرین در اتوبوس های شهری است. یک موتور الکتریکی با استفاده از برق نیروی لازم برای باز و بسته شدن دو قسمت درب را فراهم میکند. دو قسمت درب هرکدام به یک طرف  جمع می شوند و روی هم قرار نمی گیرند. یکی از ایرادات این نوع درب اشغال بخشی از فضای آستانه ورودی کابین هنگام باز و بسته شدن آن است. به همین دلیل از این نوع درب فقط در مواقعی که فضای کافی برای لته های درب داخل چاه وجود نداشته باشد استفاده می شود. به درب های اتوبوسی آکاردئونی نیز گفته میشود.

درب تلسکوپی آسانسور

درب تلسکوپی از 2 یا چند قسمت به موازات هم تشکیل شده است. همه این قسمتها همزمان رو به جلو یا عقب حرکت میکنند و با پوشاندن قسمتی از فضا، کل قسمت ورودی را می پوشانند.  بسته به جهت باز و بسته شدن لته های درب ، این نوع را به صورت چپ بازشو و راست بازشو نام گذاری میکنیم.

درب آسانسور از نوع سانترال

این نوع درب از دو قسمت تشکیل شده که یکی از قسمت ها در سمت چپ و دیگری در راست قرار میگیرد. برای باز شدن درب این دو قسمت از یکدیگر دور و برای بسته شدن به هم نزدیک می گردند تا درب بسته شود. درب های سانترال چون از وسط باز می شوند نسبت به درب های تلسکوپی کمی زودتر بسته می شوند.همچنین این نوع درب از زیبایی بیشتری نسبت به بقیه دربها برخوردارند.

دربهای لولایی از نوع دستی و دربهای تلسکوپی و سانترال از نوع اتوماتیک می باشد.

آسانسور ها چند نوع درب دارند؟

 

۱ – آسانسور با درب تمام اتوماتیک: در آسانسور های تمام اتوماتیک دربهای کابین و طبقات همه از نوع اتوماتیک می باشد.

۲ – آسانسور با درب نیمه اتوماتیک: در صورتی که درب طبقات آسانسور از نوع دستی و درب کابین از نوع اتوماتیک باشد آسانسور در دسته نیمه اتوماتیک قرار می گیرد.

۳ – آسانسور با درب دستی: اگر درب طبقات آسانسور از نوع لولایی باشد ولی فاقد درب داخل کابین باشد درب آن از نوع دستی می باشد. این آسانسور ها استاندارد نمی باشند و استفاده از آن بسیار خطرناک می باشد. اگر درب آسانسور منزل شما از نوع دستی می باشد بهتر است هرچه سریعتر برای نصب درب کابین اقدام فرمایید.

قطعاتی که روی درب بسته می شوند

درب آسانسور قطعه بسیار مهمی در آسانسور است ولی به تنهایی کامل نیست. برای کامل تر شدن عملکرد این قسمت از آسانسور قطعاتی هم روی آن نصب می شود تا عملکرد آن بهبود یابد. در زیر به بعضی از این قطعات اشاره میکنیم.

دیکتاتور (آرام بند) درب: در آسانسورهای کششی با درب لولایی قطعه‌ای به نام دیکتاتور یا آرام‌بند معمولا در بالای درب‌های لولایی قرار دارد. وجود این قطعه کمک می کند تا درب به آرامی بسته شود هر چند که شما درب را محکم ببندید. در واقع این قطعه از به شدت بسته شدن درب ، جلوگیری می کند. وظیفه دیگر این قطعه ایجاد فشار روی در برای بسته شدن کامل آن است. معمولا در مواردی که عرض درب بیشتر از 120 سانتی‌متر باشد (مانند آسانسور‌های بیمارستانی) از دو آرام‌بند استفاده میشود.

قفل: باز بودن درب آسانسور در حین حرکت بسیار خطرناک میباشد. در آسانسور های استاندارد درب همه طبقات بجز درب طبقه ای که کابین روبروی آن قرار دارد باید بسته باشد. قبل از شروع به حرکت کابین ، تابلو فرمان دستور بسته شدن درب های باز را صادر می کند. وجود قفل باعث می شود مطمئن باشیم هیچ دربی حین حرکت باز نمی شود. قفل درب یکی از اجزای سری ایمنی نیز می باشد.

کنتاکت درب طبقات و کابین: کنتاکت درب یکی دیگر از اجزایی است که روی دربها نصب می شود تا قبل از حرکت کابین آسانسور مطمئن شویم درب ها بسته است.

کمان درب کابین:  همانطور که در بالا اشاره کردیم درب همه طبقات بجز درب طبقه ای که کابین روبروی آن قرار دارد باید بسته باشد. کمان مکانیکی درب وظیفه دارد در زمان توقف کابین روبروی طبقه مقصد قفل درب را آزاد کند.

انواع ریل

ریل آسانسور

اولین مرحله در نصب آسانسور، نصب ریل آسانسور و همچنین درب آسانسور می باشد که بسته به ظرفیت، سرعت و ارتفاع آن می توان از انواع ریل آسانسور T5-T9-T16-T127 استفاده کرد.

ریل آسانسور یکی از مهمترین قطعات آسانسور می باشد که از لحاظ امنیت و عملکرد کلی آسانسور، دارای اهمیت خاصی می باشد و در صورت ایجاد مشکل در نصب آن، کل عملکرد آسانسور دچار مشکل خواهد شد.

به اجزای فلزی با مقطع T شکل که جهت هدایت کابین یا وزنه تعادل آسانسور به کار می رود، ریل آسانسور می گویند.

از ریل آسانسور به دلایل زیر استفاده می شود:

    هدایت کابین و وزنه تعادل در حرکت عمودی آسانسور

    به حداقل رساندن حرکت افقی کابین

    مقاومت در برابر نوسانات کابین ناشی از نیروهای خارج از مرکز

    امکان توقف کابین در هنگام فعال شدن مکانیزم ترمز ایمنی (پاراشوت)

کابین و قاب وزنه آسانسور به وسیله یکی دیگر از قطعات آسانسور به نام کفشک به ریل آسانسور متصل می شوند. در طول مسیر حرکت کابین، این ریل ها از دو طرف به وسیله دو عدد روغن دان به صورت اتوماتیک روغن کاری می شوند. برای محکم کردن ریل های آسانسور به بدنه چاهک آسانسور از قطعات دیگری به نام لقمه و براکت استفاده می شود. در محل اتصال دو ریل به یکدیگر باید قسمت نر و مادگی ریلها به صورت کامل به یکدیگر اتصال داشته باشند در غیر این صورت باعث خوردگی لنت کفشک ها می گردد.

وظیفه اصلی ریل های راهنمای آسانسور هدایت کابین و قاب وزنه در آسانسور بوده و وظیفه دوم ریل ها، مهار کابین آسانسور هنگام پاراشوت (ترمز اضطراری کابین) می باشد بطوریکه وزن کل کابین و متعلقات آن به ریلهای راهنمای کابین منتقل می گردد. شاخه های ریل پنج متری بوده و برای هر شاخه ریل یک عدد پشت بند (fishplate) جهت اتصال به شاخه بعدی در نظر گرفته شده است، سایزهای پشت بند منحصرا برای همان نوع ریل ساخته شده است و پشت بند ریلهای T5-T9-T16-T127 قابل نصب بر روی یکدیگر نیستند.

موارد موثر در نحوه انتخاب ریل آسانسور مناسب برای کابین و وزنه تعادل آسانسور:

    ظرفیت آسانسور

    ارتفاع آسانسور

    سرعت آسانسو

موارد بالا از هم جدا نبوده و برای انتخاب ریل مناسب برای نصب آسانسور هر سه مورد بالا باید با هم مورد بررسی قرار گیرد.

با توجه به موارد بالا ریل های آسانسور را می توان انتخاب کرد:

    برای آسانسور های 1 الی 7 نفره بهتر است از ریل های T5 برای وزنه تعادل و ریل های T9 برای کابین آسانسور استفاده کرد. این ریل ها برای ارتفاع حداکثر 30 متر مناسب است و برای ارتفاع بیشتر از 30 متر و یا سرعت بالای 1.2 متر بر ثانیه با همین ظرفیت از ریل های T16 برای کابین استفاده می شود. به دلیل اینکه در صورت سقوط آسانسور ریل های آسانسور T9 تحمل ایستادگی در برابر این فشار را ندارند.

    برای آسانسور های 8 الی 12 نفره بهتر است از ریل های T9 برای وزنه تعادل و ریل های T16 برای کابین آسانسور استفاده کرد. این ریل ها برای ارتفاع حداکثر 50 متر مناسب است و برای ارتفاع بیشتر از 50 متر و یا سرعت بالای 1.6 متر بر ثانیه با همین ظرفیت از ریل های T127 برای کابین استفاده می شود. به دلیل اینکه در صورت سقوط آسانسور ریل های آسانسور T16 تحمل ایستادگی در برابر این فشار را ندارند.

    برای آسانسور های بالای 12 نفر بهتر است از ریل های T127 برای کابین و ریل های T9 برای وزنه تعادل استفاده شود.

نحوه نامگذاری ریل آسانسور:

در کشورمان و در بین فروشندگان و مصرف کنندگان مرسوم است که ریل ها را با افزودن ضخامت تیغه آنها به T نامگذاری می کنند اما چنین چیزی فقط در کشور ما مرسوم است و بین تولیدکنندگان ریل در سایر نقاط جهان و مصرف کنندگان و فروشندگان ریل اینگونه نیست و به نحوه دیگری ریل ها را نامگذاری می کنند بدین صورت که پهنای پشت ریل را بر حسب میلی متر به T اضافه می نمایند این نحوه نامگذاری در تمام جهان به صورت استاندارد بین المللی است و مصرف کنندگان با مشاهده نام ریل متوجه خواهند شد که ضخامت تیغه آن و یا ارتفاع تیغه چقدر است.

تفاوت ریل های نورد سرد و گرم آسانسور:

    تیغه ریل: در ریل آسانسور نورد گرم روی تیغه ریل رده های ماشین کاری به عمق حدودا 2 میلیمتر در سرتاسر تیغه ریل وجود دارد اما در ریل نورد سرد تیغه ریل بدون ماشین کاری است و یکنواخت است و روی آن برجستگی های ریزی وجود دارد که عمق کمتری دارند.

     سختی: سختی تیغه ریل های نورد گرم در حدود 130 برینل است در حالیکه سختی تیغه ریل های نورد سرد در حدود 200 برینل می باشد. از لحاظ کارآیی و عملکرد هیچ تفاوتی با هم ندارند فقط پس از پاراشوت کردن آسانسور، ریل نورد گرم آسیب بیشتری خواهد دید.

    عمر مفید: ریل های نورد سرد با توجه به اینکه سختی بالاتری نسبت به ریل های نورد گرم دارند، دارای عمر بیشتری نسبت به ریل های نورد گرم می باشند.

چراغ تونلی آسانسور

چراغ تونلی برای روشنایی چاهک آسانسور استفاده می شود .

 روشنایی چاهک آسانسور و موتورخانه :

حتماً تا به حال به داخل یک چاله آسانسور نگاه کرده اید، اگر دقت کرده باشید روشنایی فضای این چاله توسط چراغ های خاصی به نام چراغ های تونلی تامین می‌شود. البته هر نوع چراغ دیگری که حداقل دارای IP 44 باشد می تواند در چاهک آسانسور نصب شود، ولی نوع متداول این چراغ ها همان چراغ های تونلی است که تصویر آن را در پایین مشاهده می کنید.

چراغ تونلی

بهتر است در داخل چاله آسانسور، این چراغ ها را به صورت عمودی و در جهتی که -سوراخ ورودی کابل به چراغ- در سمت پایین باشد، نصب کنید. تا از نفوذ هرگونه آب و رطوبت به چراغ جلوگیری شود. طبق مبحث ۱۵ مقررات ملی ساختمان که در مورد آسانسورها صحبت می کند، بایستی یک چراغ روشنایی از ارتفاع ۵۰ سانتی متر زیر سقف چاهک آسانسور -همان سقفی که موتور آسانسور روی آن قرار میگیرد- شروع شود و به فاصله هر حداکثر ۷ متر یک چراغ دیگر نصب کنید تا به پایین چاله آسانسور برسید. در جمله قبل روی کلمه “حداکثر” دوباره تاکید می کنیم، تا متوجه شوید که می توانید این فاصله را کمتر هم در نظر بگیرید، و همیشه پیشنهاد ما این است که در هر ۲ طبقه -یعنی حدوداً هر ۵ متر- یک چراغ نصب کنید، تا روشنایی بهتری فراهم شود.

آنگاه در ارتفاع ۵۰ سانتی متر مانده به کف چاهک آسانسور هم آخرین چراغ را نصب کنید و در کنار آن یک پریز برق هم قرار دهید. سرخط این پریز بایستی از سرخط روشنایی ها جدا باشد تا زمانی که کلید چراغ ها در حالت خاموش قرار میگیرد، برق این پریز قطع نشود. این پریز بعداً برای سرویس و بازبینی ماهیانه آسانسور مورد استفاده قرار گیرد و نصب آن الزامیست.

در نهایت برای تمام چراغ های گفته شده یک کلید یک پل در موتورخانه آسانسور نصب کنید. البته قبلاً از کلیدهای تبدیل استفاده میشد تا هم از پایین چاله آسانسور و هم از اتاقک موتورخانه بتوان چراغ ها را خاموش کرد، ولی طبق استانداردهای جدید تنها بایستی یک کلید تک پل در موتورخانه آسانسور نصب شود تا سرویس کار آسانسور مجبور باشد که برای روشن کردن چراغ ها به موتورخانه مراجعه کند و قبل از شروع به کار، برق آسانسور را هم قطع کند.

تمامی سیمکشی های گفته شده بایستی در داخل لوله های برق فولادی یا لوله های برق نسوز قرار گیرد و نصب داکت های روکار در داخل چاهک آسانسور ممنوع است. می توانید در کنار هر چراغ یک جعبه تقسیم روکار ۱۰*۱۰ نصب کنید و سربندی سیم ها را در داخل جعبه تقسیم انجام دهید.

اکنون به تصویر زیر که چراغ های یک چاله آسانسور را نشان می دهد نگاه کنید. همانطور که مشاهده می کنید چراغ ها در کنار ریل وزنه تعادل نصب شده‌اند تا مزاحمتی برای سایر تجهیزات نداشته باشند. و در هر طبقه یک چراغ نصب شده است، که به نظر ما نصب یک چراغ برای هر ۲ طبقه کفایت می کند و نیاز به هزینه کردن بیشتر از این نیست. ایراد دیگری هم که در این تصویر وجود دارد، استفاده از داکت های پلاستیکی برای سیم های برق است.

تعداد روشنایی های اتاقک موتورخانه آسانسور هم بسته به مساحت این محیط دارد. ولی نصب ۱ یا حداکثر ۲ چراغ دیواری یا سقفی که برای آنها یک کلید یک پل در کنار درب ورودی موتورخانه نصب شده است، کفایت می کند. چراغ های داخل اتاقک موتورخانه هم می بایست IP44 باشند. طبق مقررات اجرایی، حداقل روشنایی محیط اتاقک موتورخانه باید ۲۰۰ لوکس باشد.

توجه: سرخط روشنایی اتاقک موتورخانه و سرخط روشنایی چاله آسانسور و پریز برق داخل چاله آسانسور، باید از برق سایر تجهیزات جدا باشد تا با قطع کلید سه فاز اصلی داخل موتورخانه، برق روشنایی ها و پریز قطع نشود.

نکته: برای تمام روشنایی ها در چاله آسانسور و اتاقک موتورخانه باید از ۳ رشته سیم نمره ۱٫۵ استفاده کنید. که این سه رشته سیم شامل فاز، نول و ارت می باشد. و برای سرخط روشنایی ها یک فیوز ۱۰ آمپر تندکار نوع B در تابلوی قدرت نصب می گردد.

نکته: وجود حداقل یک پریز برق در موتورخانه آسانسور الزامی است.

نکته: برای پریزی که قبلاً گفتیم در ارتفاع ۵۰ سانتی متری از کف چاله آسانسور قرار میگیرد و پریزی که در موتورخانه و نزدیک تابلوی قدرت نصب می شود باید از ۳ رشته سیم نمره ۲٫۵ استفاده کرد. که این سه رشته شامل فاز، نول و ارت هستند و برای این دو پریز یک فیوز ۱۶ آمپر کندکار نوع C در تابلوی قدرت نصب می گردد.