انواع ریل

ریل آسانسور

اولین مرحله در نصب آسانسور، نصب ریل آسانسور و همچنین درب آسانسور می باشد که بسته به ظرفیت، سرعت و ارتفاع آن می توان از انواع ریل آسانسور T5-T9-T16-T127 استفاده کرد.

ریل آسانسور یکی از مهمترین قطعات آسانسور می باشد که از لحاظ امنیت و عملکرد کلی آسانسور، دارای اهمیت خاصی می باشد و در صورت ایجاد مشکل در نصب آن، کل عملکرد آسانسور دچار مشکل خواهد شد.

به اجزای فلزی با مقطع T شکل که جهت هدایت کابین یا وزنه تعادل آسانسور به کار می رود، ریل آسانسور می گویند.

از ریل آسانسور به دلایل زیر استفاده می شود:

    هدایت کابین و وزنه تعادل در حرکت عمودی آسانسور

    به حداقل رساندن حرکت افقی کابین

    مقاومت در برابر نوسانات کابین ناشی از نیروهای خارج از مرکز

    امکان توقف کابین در هنگام فعال شدن مکانیزم ترمز ایمنی (پاراشوت)

کابین و قاب وزنه آسانسور به وسیله یکی دیگر از قطعات آسانسور به نام کفشک به ریل آسانسور متصل می شوند. در طول مسیر حرکت کابین، این ریل ها از دو طرف به وسیله دو عدد روغن دان به صورت اتوماتیک روغن کاری می شوند. برای محکم کردن ریل های آسانسور به بدنه چاهک آسانسور از قطعات دیگری به نام لقمه و براکت استفاده می شود. در محل اتصال دو ریل به یکدیگر باید قسمت نر و مادگی ریلها به صورت کامل به یکدیگر اتصال داشته باشند در غیر این صورت باعث خوردگی لنت کفشک ها می گردد.

وظیفه اصلی ریل های راهنمای آسانسور هدایت کابین و قاب وزنه در آسانسور بوده و وظیفه دوم ریل ها، مهار کابین آسانسور هنگام پاراشوت (ترمز اضطراری کابین) می باشد بطوریکه وزن کل کابین و متعلقات آن به ریلهای راهنمای کابین منتقل می گردد. شاخه های ریل پنج متری بوده و برای هر شاخه ریل یک عدد پشت بند (fishplate) جهت اتصال به شاخه بعدی در نظر گرفته شده است، سایزهای پشت بند منحصرا برای همان نوع ریل ساخته شده است و پشت بند ریلهای T5-T9-T16-T127 قابل نصب بر روی یکدیگر نیستند.

موارد موثر در نحوه انتخاب ریل آسانسور مناسب برای کابین و وزنه تعادل آسانسور:

    ظرفیت آسانسور

    ارتفاع آسانسور

    سرعت آسانسو

موارد بالا از هم جدا نبوده و برای انتخاب ریل مناسب برای نصب آسانسور هر سه مورد بالا باید با هم مورد بررسی قرار گیرد.

با توجه به موارد بالا ریل های آسانسور را می توان انتخاب کرد:

    برای آسانسور های 1 الی 7 نفره بهتر است از ریل های T5 برای وزنه تعادل و ریل های T9 برای کابین آسانسور استفاده کرد. این ریل ها برای ارتفاع حداکثر 30 متر مناسب است و برای ارتفاع بیشتر از 30 متر و یا سرعت بالای 1.2 متر بر ثانیه با همین ظرفیت از ریل های T16 برای کابین استفاده می شود. به دلیل اینکه در صورت سقوط آسانسور ریل های آسانسور T9 تحمل ایستادگی در برابر این فشار را ندارند.

    برای آسانسور های 8 الی 12 نفره بهتر است از ریل های T9 برای وزنه تعادل و ریل های T16 برای کابین آسانسور استفاده کرد. این ریل ها برای ارتفاع حداکثر 50 متر مناسب است و برای ارتفاع بیشتر از 50 متر و یا سرعت بالای 1.6 متر بر ثانیه با همین ظرفیت از ریل های T127 برای کابین استفاده می شود. به دلیل اینکه در صورت سقوط آسانسور ریل های آسانسور T16 تحمل ایستادگی در برابر این فشار را ندارند.

    برای آسانسور های بالای 12 نفر بهتر است از ریل های T127 برای کابین و ریل های T9 برای وزنه تعادل استفاده شود.

نحوه نامگذاری ریل آسانسور:

در کشورمان و در بین فروشندگان و مصرف کنندگان مرسوم است که ریل ها را با افزودن ضخامت تیغه آنها به T نامگذاری می کنند اما چنین چیزی فقط در کشور ما مرسوم است و بین تولیدکنندگان ریل در سایر نقاط جهان و مصرف کنندگان و فروشندگان ریل اینگونه نیست و به نحوه دیگری ریل ها را نامگذاری می کنند بدین صورت که پهنای پشت ریل را بر حسب میلی متر به T اضافه می نمایند این نحوه نامگذاری در تمام جهان به صورت استاندارد بین المللی است و مصرف کنندگان با مشاهده نام ریل متوجه خواهند شد که ضخامت تیغه آن و یا ارتفاع تیغه چقدر است.

تفاوت ریل های نورد سرد و گرم آسانسور:

    تیغه ریل: در ریل آسانسور نورد گرم روی تیغه ریل رده های ماشین کاری به عمق حدودا 2 میلیمتر در سرتاسر تیغه ریل وجود دارد اما در ریل نورد سرد تیغه ریل بدون ماشین کاری است و یکنواخت است و روی آن برجستگی های ریزی وجود دارد که عمق کمتری دارند.

     سختی: سختی تیغه ریل های نورد گرم در حدود 130 برینل است در حالیکه سختی تیغه ریل های نورد سرد در حدود 200 برینل می باشد. از لحاظ کارآیی و عملکرد هیچ تفاوتی با هم ندارند فقط پس از پاراشوت کردن آسانسور، ریل نورد گرم آسیب بیشتری خواهد دید.

    عمر مفید: ریل های نورد سرد با توجه به اینکه سختی بالاتری نسبت به ریل های نورد گرم دارند، دارای عمر بیشتری نسبت به ریل های نورد گرم می باشند.